Miłośnicy astronomii wsparli zawodowych astronomów w kampanii obserwacyjnej, która pozwoliła dokładnie zbadać potrójną planetoidę (87) Sylvia. Wyniki badań zaprezentowano podczas konferencji działu nauk planetarnych Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego, która trwa w Denver w Stanach Zjednoczonych.
Planetoida (87) Sylvia ma spore, jak na planetoidę, wymiary 261 kilometrów. Odkrył ją w 1866 roku angielski astronom Normana Pogsona. Współczesne badania z początku XXI wieku doprowadziły do odkrycia dwóch księżyców planetoidy: Remusa i Romulusa. Nazwy obiektów nie zostały wybrane przypadkowo, mają ze związek w mitologii, gdyż Rea Sylwia była matką bliźniąt Remusa i Romulusa, znanych jako legendarnych założycieli Rzymu.
Zespół naukowców kierowany przez Francka Marchisa z Instytutu SETI opracował dokładny model dynamiczny systemu potrójnej planetoidy. Było to możliwe dzięki obserwacjom wykonanym przy użyciu optyki adaptywnej na telelskopach Kecja, Gemini North i VLT, o średnicach 8-10 metrów, a także analizom obserwacji archiwalnych.
Model pozwala na przewidywanie pozycji księżyców danej chwili czasu i tutaj na scenę mogli wkroczyć miłośnicy astronomii. 6 stycznia 2013 r. nastąpiło zakrycie przez planetoidę dość jasnej gwiazdy (11 mag), które można było obserwować w wąskim pasie we Francji, Włoszech i Grecji. Około 50 osób skupionych w projekcie EURASTER podjęło próby obserwacji zakrycia. Dwunastu z nich zarejestrowało zakrycie przez główną planetoidę, trwające od 4 do 10 sekund (czas trwania zależał od miejsca obserwacji). Co więcej, dwóm obserwatorom udało się zaobserwować trwające 2 sekundy zakrycie gwiazdy przez Romulusa.
Pozycja Romulusa okazała się bardzo bliska przewidywanej przez model, do dostarczyło obserwacyjnego dowodu jego poprawności. Udało się także wyznaczyć kształt głównej planetoidy oraz rozmiary Romulusa, które wynoszą 24 km, a sam księżyc ma bardzo wydłużony kształt.
Planetoida (87) Sylvia ma spore, jak na planetoidę, wymiary 261 kilometrów. Odkrył ją w 1866 roku angielski astronom Normana Pogsona. Współczesne badania z początku XXI wieku doprowadziły do odkrycia dwóch księżyców planetoidy: Remusa i Romulusa. Nazwy obiektów nie zostały wybrane przypadkowo, mają ze związek w mitologii, gdyż Rea Sylwia była matką bliźniąt Remusa i Romulusa, znanych jako legendarnych założycieli Rzymu.
Zespół naukowców kierowany przez Francka Marchisa z Instytutu SETI opracował dokładny model dynamiczny systemu potrójnej planetoidy. Było to możliwe dzięki obserwacjom wykonanym przy użyciu optyki adaptywnej na telelskopach Kecja, Gemini North i VLT, o średnicach 8-10 metrów, a także analizom obserwacji archiwalnych.
Model pozwala na przewidywanie pozycji księżyców danej chwili czasu i tutaj na scenę mogli wkroczyć miłośnicy astronomii. 6 stycznia 2013 r. nastąpiło zakrycie przez planetoidę dość jasnej gwiazdy (11 mag), które można było obserwować w wąskim pasie we Francji, Włoszech i Grecji. Około 50 osób skupionych w projekcie EURASTER podjęło próby obserwacji zakrycia. Dwunastu z nich zarejestrowało zakrycie przez główną planetoidę, trwające od 4 do 10 sekund (czas trwania zależał od miejsca obserwacji). Co więcej, dwóm obserwatorom udało się zaobserwować trwające 2 sekundy zakrycie gwiazdy przez Romulusa.
Pozycja Romulusa okazała się bardzo bliska przewidywanej przez model, do dostarczyło obserwacyjnego dowodu jego poprawności. Udało się także wyznaczyć kształt głównej planetoidy oraz rozmiary Romulusa, które wynoszą 24 km, a sam księżyc ma bardzo wydłużony kształt.
Więcej informacji:
Na zdjęciu:
Planetoida (87) Sylvia wraz ze swoimi księżycami. Zdjęcia wykonano przy użyciu optyki adaptywnej teleskopów 8-10 metrowych (Gemini, Keck oraz VLT). Źródło: Franck Marchis / SETI Institute.
