Tworząc tutejszy dział związany z kometami nie sposób zapomnieć o polskim wkładzie w odkrycia tychże ciał. Ponieważ zasady związane z nazewnictwem komet zaczęto dopiero ustalać wraz z nadaniem nazwy komecie Halleya, niestety 6 obiektów odkrytych przez naszego gdańskiego astronoma Jana Heweliusza nie nosi w oznaczeniu jego nazwiska. Zestawienie prezentuje poniższa tabela.

Komety Heweliusza:

	Rok odkrycia	Okres obserwacji	Uwagi, charakterystyka
1	1652	20.XII.1652 - 10.I.1653	Niskiej jasności, z warkoczem o długości 60
2	1661	2.II.1661 - 28.III.1661	Obecnie znana jako 153P/ Ikeya-Zhang. Jasne jądro, warkocz o długości 60
3	1664	14.XII.1664 - 18.II.1664	Jasna głowa, warkocz o długości 140
4	1665	5.IV.1665 - 19.IV.1665	Bardzo jasna. Warkocz o długości 170
5	1672	6.III.1672 - 6.IV.1672	Jasna, warkoczem o długości 20
6	1677	27.IV.1677 - 8.V.1677	Słaba. Obserwowana lunetami.

Przez kolejne kilka stuleci, nie zanotowano żadnego oficjalnego polskiego odkrycia. Warto jednak dodać, że w okresie rozbiorów Polski w wieku XIX zanotowana została kometa, która w nazwie zawierała polsko brzmiące nazwisko. Na podstawie tekstów źródłowych zamieszczonych w II części Kometografii Gary'ego Kronk'a natknąć się możemy na opis komety C/1835 H1 (Boguslawski) odkrytej we Wrocławiu nocą 20/21 kwietnia 1835 przez P.H.L. von Boguslawskiego.

Oficjalnie na polskie odkrycia musieliśmy czekać aż do odzyskania niepodległości. W okresie dwudziestolecia międzywojennego odkrytych zostało 6 komet. Na kolejną trzeba było czekać aż do roku 1966, kiedy to prof. Konrad Rudnicki odkrył swoją kometę, podczas obserwacji na Mt. Palomar. Kolejne trzy odkryte zostały w ostatnim dziesięcioleciu (2004-2014).
Ich zestawienie prezentujemy w postaci tabeli.

	Data odkrycia	Odkrywca	Peryhelium	Odległość peryhelium	Jasność maksymalna	Mimośród	Okres orbitalny
C/1925 G1 (Orkisz)	3 IV 1925	Lucjan Orkisz	1 IV 1925	1,109 j.a	8.0 mag	1,000605
C/1925 V1 (Wilk-Peltier)	14 XI 1925	Antoni Wilk	7 XII 1925	0,764 j.a	8,0 mag	1,000505
C/1929 Y1 (Wilk)	20 XII 1929	Antoni Wilk	22 I 1930	0,672 j.a.	6,0 mag	0,99902
C/1930 F1 (Wilk)	21 III 1930	Antoni Wilk	28 III 1930	0,482 j.a.	7,0 mag	0,99219	485 lat
P/1937 D1 (Wilk)	27 II 1937	Antoni Wilk	21 II 1937	0,619 j.a.	7,0 mag	0,98102	187 lat
C/1936 O1 (Kaho-Kozik-Lis)	17 VII 1936	Władysław Lis, (Stanisław Kozik)	15 VII 1936	0,518 j.a.	4,0 mag (?)	0,99438	900 lat
C/1966 T1 (Rudnicki)	15 X 1966	Konrad Rudnicki	20 I 1967	0,419 j.a.	10,0 mag	1,0
C/2004 R2 (ASAS)	3 IX 2004	Grzegorz Pojmański	7 X 2004	0,113 j.a.	5,0 mag	1,0
C/2006 A1 (Pojmanski)	1 I 2006	Grzegorz Pojmański	22 II 2006	0,555 j.a	5,0 mag	0,99976
P/2014 C1 (TOTAS)	1 II 2014	Rafał Reszelewski	24 XII 2013	1,718 j.a.	17,0 mag	0,503	6,43
C/2015 F2 (POLONIA)	23 III 2015	Marcin Gędek, Michał Kusiak, Rafał Reszelewski oraz Michał Żołnowski	28.IV.2015	1,2106 j.a.	14,0 mag	0,9684	238

Swoją kometę Lucjan Orkisz odkrył refraktorem 11.5 cm o ogniskowej 2 metrów znajdującym się w stacji obserwacyjnej na Lubomirze.
Cztery komety odkrył Antoni Wilk, krakowski astronom, który dokonał tego używając refraktora Zeissa o średnicy 8 cm i ogniskowej 50cm oraz lornetki o powiększeniu 7x i obiektywach 50 mm. Jedna z nich została niezależnie odkryta przez L.C. Peltiera z USA.
Władysław Lis swoją kometę odkrył gołym okiem dwa dni po przejściu przez peryhelium, a tego samego dnia kometę zgłosili jeszcze dwaj astronomowie z Japonii i z ówczesnej Rosji. Co ciekawe Stefan Kozik, był Polakiem mieszkającym od 1915 roku w Taszkiencie.
Kolejną kometę odkrył prof. Konrad M. Rudnicki który 15 października 1966 roku na zdjęciach z teleskopu Schmidta w obserwatorium na Mt. Palomar zlokalizował słabą kometę +10 wielkości gwiazdowej.
Komety C/2004 R2 (ASAS) oraz C/2006 A1 (Pojmański) odkryte zostały przez prof. Grzegorza Pojmańskiego z Uniwersytetu Warszawskiego w ramach realizowanego przez niego projektu ASAS, wykorzystującego kamery CCD z teleobiektywami patrolującymi południową półkulę nieba z terenu Las Campanas w Chile.




Kolejnym polskim odkryciem jest kometa krótkookresowa P/2014 C1 (TOTAS), której współodkrywcą jest 17-letni Rafał Reszelewski, uczeń ze Świdwina, który biorąc udział w projekcie Europejskiej Agencji Kosmicznej dedukowanemu poszukiwaniom planetoid, zlokalizował słabą kometę +19 wielkości na zdjęciach uzyskanym 1-metrowym teleskopem Schmidta zlokalizowanym na Teneryfie.

Na dzień dzisiejszy ostatnim odkryciem jest to, którego w roku 2015 dokonali czterej miłośnicy astronomii, Marcin Gędek, Michał Kusiak, Rafał Reszelewski oraz Michał Żołnowski. Odkryli oni kometę C/2015 F2 (POLONIA), dokonując tego 23.03.2015 r. za pomocą swojego zdalnie sterowanego teleskopu znajdującego się w Chile. Kometa otrzymała nazwę od obserwatorium znajdującego się w Chile, którego Polacy zostali właścicielami końcem 2014 roku. Porusza się po orbicie eliptycznej, potrzebując na pełny obieg wokół Słońca 238 lat. Przez długi okres obserwowana była jedynie z południowej półkuli ziemi. Maksimum blasku zbiegło się niemal z momentem przejścia przez peryhelium. Wówczas pomiary podawały jej blask w zakresie +14 do +15 magnitudo.

Pośród komet odkrywanych przez Polaków w latach 2006 - 2014, polscy miłośnicy astronomii odkryli ponad 300 komet na zdjęciach z sondy kosmicznej SOHO. Wśród nich znajdują się:

Działania na tym polu poszukiwań drobnych ciał w Układzie Słonecznym stały się w naszym kraju bardzo popularne. Bądźmy zatem pewni, że najbliższe lata zaskoczą nas jeszcze niejednym ciekawym znaleziskiem.