Dzięki interferometrowi VLTI uzyskano obraz obszaru, w którym zderzają się wiatry gwiazdowe w układzie Eta Carinae. O wynikach badań poinformowało Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO), do którego należy instrument.
Układ Eta Carinae składa się z dwóch gwiazd o bardzo dużych masach, które na dodatek generują bardzo intensywne wiatry gwiazdowe o prędkościach nawet dziesięciu milionów kilometrów na godzinę. Materia unoszona w tych ekstremalnych wiatrach zderza się ze sobą w obszarze pomiędzy gwiazdami. Po raz pierwszy udało się uzyskać na tyle szczegółowe obrazy tego rejonu, że można w nim rozróżnić pewne struktury.
Grupa badawcza, którą kierował Gerd Weigelt z Instytutu Maxa Plancka ds. Radioastronomii (MPIfR) w Bonn, wykorzystała w swoich obserwacjach interferometr VLTI w Obserwatorium Paranal. Dzięki temu uzyskano szczegółowy obraz obszaru. Widać na nim strukturę w miejscu, w którym wiatr od mniejszej, gorętszej gwiazdy zderza się z gęstszym wiatrem od drugiej gwiazdy. Pojedyncze teleskopy nie mają odpowiedniej zdolności rozdzielczej, aby uzyskać tak dobre obrazy, dlatego potrzebne było użycie interferometrii.
„Nasze marzenia stały się rzeczywistością, ponieważ możemy teraz otrzymywać niesamowicie ostre obrazy w podczerwieni. VLTI dostarcza unikatowej możliwości polepszenia naszego zrozumienia Eta Carinae i wielu innych kluczowych obiektów” powiedział Gerd Weigelt.
Oprócz samego obrazu, astronomowie zmierzyli też prędkości wiatrów gwiazdowych. Pozwoliło to na ulepszenie komputerowego modelu opisującego wewnętrzną strukturę układu Eta Carinae.
W latach trzydziestych XIX wieku w przypadku Eta Carinae obserwowano tzw. Wielką Erupcję - gwiazda bardzo mocno pojaśniała. Dzisiaj widzimy efekt tamtych wydarzeń w postaci Mgławicy Homunculus wokół gwiazdy.
Układ Eta Carinae składa się z dwóch gwiazd o bardzo dużych masach, które na dodatek generują bardzo intensywne wiatry gwiazdowe o prędkościach nawet dziesięciu milionów kilometrów na godzinę. Materia unoszona w tych ekstremalnych wiatrach zderza się ze sobą w obszarze pomiędzy gwiazdami. Po raz pierwszy udało się uzyskać na tyle szczegółowe obrazy tego rejonu, że można w nim rozróżnić pewne struktury.
Grupa badawcza, którą kierował Gerd Weigelt z Instytutu Maxa Plancka ds. Radioastronomii (MPIfR) w Bonn, wykorzystała w swoich obserwacjach interferometr VLTI w Obserwatorium Paranal. Dzięki temu uzyskano szczegółowy obraz obszaru. Widać na nim strukturę w miejscu, w którym wiatr od mniejszej, gorętszej gwiazdy zderza się z gęstszym wiatrem od drugiej gwiazdy. Pojedyncze teleskopy nie mają odpowiedniej zdolności rozdzielczej, aby uzyskać tak dobre obrazy, dlatego potrzebne było użycie interferometrii.
„Nasze marzenia stały się rzeczywistością, ponieważ możemy teraz otrzymywać niesamowicie ostre obrazy w podczerwieni. VLTI dostarcza unikatowej możliwości polepszenia naszego zrozumienia Eta Carinae i wielu innych kluczowych obiektów” powiedział Gerd Weigelt.
Oprócz samego obrazu, astronomowie zmierzyli też prędkości wiatrów gwiazdowych. Pozwoliło to na ulepszenie komputerowego modelu opisującego wewnętrzną strukturę układu Eta Carinae.
W latach trzydziestych XIX wieku w przypadku Eta Carinae obserwowano tzw. Wielką Erupcję - gwiazda bardzo mocno pojaśniała. Dzisiaj widzimy efekt tamtych wydarzeń w postaci Mgławicy Homunculus wokół gwiazdy.
Więcej informacji:
Źródło: ESO
