Na planetoidzie Lutetia prawdopodobnie znajduje się wielki krater, który był niewidoczny podczas przelotu koło niej sondy Rosetta w 2010 roku. O wynikach najnowszych analiz zdjęć planetoidy poinformowała Europejska Agencja Kosmiczna (ESA), która prowadzi misję Rosetta.
W drodze ku komecie Czuriumowa-Gierasimienki (67P/Churyumov–Gerasimenko) sonda Rosetta minęła w lipcu 2010 roku planetoidę Lutetia. Najmniejsza odległość podczas przelotu wyniosła 3168 km. Sonda wykonywała zdjęcia powierzchni obiektu przez dwie godziny.
Dokładna analiza uzyskanych zdjęć doprowadziła naukowców do wniosku, że na półkuli południowej Lutetii - niewidocznej podczas przelotu Rosetty - znajduje się prawdopodobnie duży krater uderzeniowy. NA taki wniosek naprowadziły badacze zidentyfikowane układy bruzd na powierzchni planetoidy.
Bruzdy najprawdopodobniej są powiązane z kraterami uderzeniowymi i rozciągają się koncentrycznie wokół nich. Zidentyfikowano 200 bruzd powiązanych z trzema osobnymi kraterami. Jeden z systemów bruzd jest związany z kraterem Massilia, drugi z grupą kraterów o nazwie „North Pole Crater Cluster”, natomiast trzeci wskazuje na obecność krateru na niewidocznej na zdjęciach stronie Lutetii. W związku z tym faktem, krater określono roboczo nazwą „Suspicio”, co oznacza po łacinie „Podejrzenie”.
Prawdopodobnie Suspicio ma średnicę nawet kilkudziesięciu kilometrów. Dla porównania, największy krater na planetoidzie Lutetia, czyli Massilia, mierzy 55 km średnicy. Naukowcom udało się także określić wiek kraterów względem siebie. Najstarszy to Massilia, Suspicio jest pośrednim, a najmłodszym North Pole Crater Cluster.
Co więcej, wyniki badań, które zostaną opublikowane 15.10.2014 r. w "Planetary and Space Science", są zgodne z wcześniejszymi modelami modelami kształtu, opracowanymi na podstawie obserwacji teleskopami Herschela i Spitzera, wykonanymi jeszcze przed przelotem sondy Rosetta. Według tych modeli na Lutetii istnieje duża depresja, właśnie w miejscu potencjalnego krateru Suspicio. Były już też inne sugestie na temat różnej budowy południowej i północnej półkuli planetoidy. Takie różnice mogło spowodować uderzenie obiektu, które wytworzyło krater Suspicio.
Planetoida 21 Lutetia jest całkiem spora - ma średnicę około 100 km. Należy do obiektów głównego pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Została odkryta w 1852 roku przez Hermana Goldschmidta i nazwana od łacińskiej nazwy miasta istniejącego w miejscu, w którym później powstał Paryż.
W drodze ku komecie Czuriumowa-Gierasimienki (67P/Churyumov–Gerasimenko) sonda Rosetta minęła w lipcu 2010 roku planetoidę Lutetia. Najmniejsza odległość podczas przelotu wyniosła 3168 km. Sonda wykonywała zdjęcia powierzchni obiektu przez dwie godziny.
Dokładna analiza uzyskanych zdjęć doprowadziła naukowców do wniosku, że na półkuli południowej Lutetii - niewidocznej podczas przelotu Rosetty - znajduje się prawdopodobnie duży krater uderzeniowy. NA taki wniosek naprowadziły badacze zidentyfikowane układy bruzd na powierzchni planetoidy.
Bruzdy najprawdopodobniej są powiązane z kraterami uderzeniowymi i rozciągają się koncentrycznie wokół nich. Zidentyfikowano 200 bruzd powiązanych z trzema osobnymi kraterami. Jeden z systemów bruzd jest związany z kraterem Massilia, drugi z grupą kraterów o nazwie „North Pole Crater Cluster”, natomiast trzeci wskazuje na obecność krateru na niewidocznej na zdjęciach stronie Lutetii. W związku z tym faktem, krater określono roboczo nazwą „Suspicio”, co oznacza po łacinie „Podejrzenie”.
Prawdopodobnie Suspicio ma średnicę nawet kilkudziesięciu kilometrów. Dla porównania, największy krater na planetoidzie Lutetia, czyli Massilia, mierzy 55 km średnicy. Naukowcom udało się także określić wiek kraterów względem siebie. Najstarszy to Massilia, Suspicio jest pośrednim, a najmłodszym North Pole Crater Cluster.
Co więcej, wyniki badań, które zostaną opublikowane 15.10.2014 r. w "Planetary and Space Science", są zgodne z wcześniejszymi modelami modelami kształtu, opracowanymi na podstawie obserwacji teleskopami Herschela i Spitzera, wykonanymi jeszcze przed przelotem sondy Rosetta. Według tych modeli na Lutetii istnieje duża depresja, właśnie w miejscu potencjalnego krateru Suspicio. Były już też inne sugestie na temat różnej budowy południowej i północnej półkuli planetoidy. Takie różnice mogło spowodować uderzenie obiektu, które wytworzyło krater Suspicio.
Planetoida 21 Lutetia jest całkiem spora - ma średnicę około 100 km. Należy do obiektów głównego pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Została odkryta w 1852 roku przez Hermana Goldschmidta i nazwana od łacińskiej nazwy miasta istniejącego w miejscu, w którym później powstał Paryż.
Więcej informacji:
Źródło: ESA.
Na zdjęciu:
Układy bruzd na powierzchni planetoidy Lutetia powiązane z trzema kraterami, w tym jednym niewidocznym na zdjęciu (oznaczono je różnymi kolorami). Źródło: dane: Besse et al (2014); fot.: ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA.
