Obecne planetoidy trojańskie Marsa mogły powstać w efekcie dawniejszych kolizji większych obiektów. Taką hipotezę przedstawiono podczas 45. spotkania oddziału planetarnego Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego, która odbyła się w Denver w Kolorado (USA).
Planetoidy trojańskie charakteryzują się tym, że okrążają Słońce po orbicie zgodnej z orbitą danej planety, w pobliżu punktów zwanych punktami libracyjnymi (punktami Lagrange'a). Punkt na orbicie poprzedzający planetę oznaczany jest L4, a punkt poruszający się za planetą L5. Populacja planetoid trojańskich zmienia się w czasie, gdyż wiele z nich nie ma na tyle stabilnych orbit, aby w dłuższym okresie pozostawać związane z planetą. Najwięcej planetoid tego rodzaju posiada Jowisza - prawie 6 tysięcy.
W przypadku Marsa pierwszą planetoidę trojańską odkryto w 1990 roku. Później nadano jej nazwę Eureka. Obiekt ten znajduje się w pobliżu punktu libracyjnego L5, podobnie jak planetoida 1998 VF31, natomiast planetoida 1999 UJ7 jest w okolicach punktu L4. Wszystkie trzy obiekty są niewielkimi ciałami, a obliczenia wskazują na związek z Marsem od początków Układu Słonecznego.
Najnowsze badania prowadzone przez Apostolosa Christou z Armagh Observatory w Irlandii Północnej (Wielka Brytania) doprowadziły do zwiększenia liczby znanych planetoid trojańskich Marsa o stabilnych orbitach. W wyniku przeszukiwania bazy planetoid odnalazł sześć kolejnych kandydatek, z których trzy mają orbity stabilne przez co najmniej 100 milionów lat. Naukowcowi udało się także potwierdzić, że stabilna jest orbita wcześniej podejrzewanej kandydatki: 2001 DH47.
Oznacza to, że obecnie liczba planetoid trojańskich Czerwonej Planety o stabilnych orbitach wynosi siedem. Rozmieszczeni tych obiektów rodzi jednak pytania, bowiem aż sześć znajduj się wokół punktu L5, a ich orbity grupują się wokół Eureki. Według hipotezy zaproponowanej przez astronoma, planetoidy trojańskie Marsa były kiedyś większymi obiektami, o średnicach po kilkadziesiąt kilometrów, ale wskutek zderzeń powstawały nowe, mniejsze. "Grupa Eureki" mogła powstać na skutek najnowszej z takich kolizji.
Planetoidy trojańskie charakteryzują się tym, że okrążają Słońce po orbicie zgodnej z orbitą danej planety, w pobliżu punktów zwanych punktami libracyjnymi (punktami Lagrange'a). Punkt na orbicie poprzedzający planetę oznaczany jest L4, a punkt poruszający się za planetą L5. Populacja planetoid trojańskich zmienia się w czasie, gdyż wiele z nich nie ma na tyle stabilnych orbit, aby w dłuższym okresie pozostawać związane z planetą. Najwięcej planetoid tego rodzaju posiada Jowisza - prawie 6 tysięcy.
W przypadku Marsa pierwszą planetoidę trojańską odkryto w 1990 roku. Później nadano jej nazwę Eureka. Obiekt ten znajduje się w pobliżu punktu libracyjnego L5, podobnie jak planetoida 1998 VF31, natomiast planetoida 1999 UJ7 jest w okolicach punktu L4. Wszystkie trzy obiekty są niewielkimi ciałami, a obliczenia wskazują na związek z Marsem od początków Układu Słonecznego.
Najnowsze badania prowadzone przez Apostolosa Christou z Armagh Observatory w Irlandii Północnej (Wielka Brytania) doprowadziły do zwiększenia liczby znanych planetoid trojańskich Marsa o stabilnych orbitach. W wyniku przeszukiwania bazy planetoid odnalazł sześć kolejnych kandydatek, z których trzy mają orbity stabilne przez co najmniej 100 milionów lat. Naukowcowi udało się także potwierdzić, że stabilna jest orbita wcześniej podejrzewanej kandydatki: 2001 DH47.
Oznacza to, że obecnie liczba planetoid trojańskich Czerwonej Planety o stabilnych orbitach wynosi siedem. Rozmieszczeni tych obiektów rodzi jednak pytania, bowiem aż sześć znajduj się wokół punktu L5, a ich orbity grupują się wokół Eureki. Według hipotezy zaproponowanej przez astronoma, planetoidy trojańskie Marsa były kiedyś większymi obiektami, o średnicach po kilkadziesiąt kilometrów, ale wskutek zderzeń powstawały nowe, mniejsze. "Grupa Eureki" mogła powstać na skutek najnowszej z takich kolizji.
Więcej informacji:
Na ilustracji:
Orbity planetoid trojańskich Marsa wokół punktów libracyjnych L4 i L5. Pokazano orbity w ciągu 1400 lat. Źródło: Apostolos Christou.
