Orbitalny fotograf. Łuna 12
W 1966 roku ZSRR postanowił nie zaprzepaścić możliwości zamontowania na pokładzie nowego statku kosmicznego typu E-6LF aparatury zdolnej do wykonania fotografii powierzchni Księżyca z jego własnej orbity. Przy okazji kolejna maszyna „LF” miała służyć następnym testom rozwijającym technikę księżycowych orbiterów.
22 października tego samego roku kosmodrom w Bajkonurze opuściła rakieta Mołnia 8K72M, wioząc na swoim szczycie ważącą 1620 kilogramów sondę, która (gdy już wiadomo było, że start odbył się zgodnie z planem, bez awarii) otrzymała nazwę Łuna 12. Wystrzelona z ziemskiej orbity parkingowej w kierunku Księżyca, osiągnęła orbitę wokół niego (100 x 1740 km) trzy dni po opuszczeniu macierzystej planety.
Oprócz badań takich samych, jak wykonywane przez swoje dwie poprzedniczki, Łuna 12 wykonała całą serię zdjęć księżycowej powierzchni (dokładna ilość fotografii niestety pozostaje nieznana – opublikowanych zostało zaledwie kilka z nich). Pojedyncze zdjęcie przedstawiało obszar 50 kilometrów kwadratowych, zaś dzięki systemowi skanowania wykorzystującymi podział kliszy aż na 1100 pojedynczych, pionowych linii, najmniejsze widoczne na fotografii szczegóły (rejon Morza Deszczów i krateru Aristarchusa) miały w rzeczywistości rozmiary od 14,9 do 19,8 m. Wszystkie zdjęcia zostały przesłane na Ziemię w dniu 27 października 1966 roku. Zasilana elektrochemicznie Łuna 12 pozostała aktywna do 19 stycznia 1967 roku, wykonując 602 okrążenia Księżyca i przeprowadzając z sukcesem aż 302 transmisje radiowe.
Jedno ze zdjęć powierzchni Księżyca zrobionych przez sondę Łuna 12. Źródło: http://mentallandscape.com/C_CatalogMoon.htm
Tomasz A. Miś