Dwie najbliższe Drodze Mlecznej galaktyki karłowate – Wielki i Mały Obłok Magellana – mogły mieć w przeszłości trzeciego towarzysza.
Opublikowane wczoraj (18 września) badania opisują, w jaki sposób inna galaktyka prawdopodobnie została pochłonięta przez Wielki Obłok Magellana (Large Magellanic Cloud – LMC) jakieś 3–5 miliardów lat temu. Benjamin Armstrong, główny autor badania, powiedział, że większość gwiazd w LMC rotuje zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół centrum galaktyki. Jednak pewna część rotuje w kierunku przeciwnym.
Przez jakiś czas sądzono, że gwiazdy te mogły pochodzić od jego towarzysza – Małego Obłoku Magellana (Small Magellanic Cloud – SMC). Teraz pomysł jest taki, że pochodzą one z innej galaktyki, z którą LMC połączył się w przeszłości. Armstrong i jego zespół użył modelowania komputerowego, aby zasymulować połączenie się galaktyk. Odkryli, że w przypadku tego rodzaju połączenia po zakończeniu procesu można uzyskać silną rotację przeciwną – i jest to zgodne z obecnymi obserwacjami.
Obłoki Magellana są widoczne nieuzbrojonym okiem z półkuli południowej i były obserwowane na przestrzeni tysiącleci przez starożytne kultury. Wielki Obłok Magellana jest oddalony od nas o 160 tysięcy lat świetlnych, a SMC o około 200 tysięcy lat świetlnych. Armstrong powiedział, że odkrycie to może pomóc wyjaśnić problem, który od lat wprawia astronomów w zakłopotanie – dlaczego gwiazdy w LMC są albo bardzo stare, albo bardzo młode.
W galaktykach są duże obiekty, zwane gromadami gwiazd. Zawierają one gwiazdy, które są w podobnym wieku i stworzone w podobnym środowisku. W Drodze Mlecznej gromady gwiazd są bardzo stare. Ale w LMC mamy bardzo stare gromady oraz takie, które są bardzo młode. Jednak nie ma żadnych w wieku pomiędzy. Jest to tak zwany problem „luki wieku”. Ponieważ w LMC widzimy powstawanie nowych gwiazd, może to wskazywać na połączenie się galaktyk.
Odkrycie zespołu Armstronga może także pomóc wyjaśnić dlaczego LMC wydaje się mieć gruby dysk. Ich praca ma bardzo wstępny charakter, ale sugeruje, że ten rodzaj zderzenia mógł być w przeszłości odpowiedzialny za grubszy dysk.
Opracowanie: Agnieszka Nowak
Więcej:
Magellanic clouds duo may have been a trio
Pełna praca
Źródło: ICRAR
Na zdjęciu: Wielki i Mały Obłok Magellana. Źródło: Andrew Lockwood
