Komety długookresowe, czyli te, których okresy orbitalne przekraczają 200 lat, są niezwykle trudne do zbadania. Ponieważ większość czasu spędzają w dalekich rubieżach Układu Słonecznego, większość z nich nie zbliża się w rejony Słońca w czasie ludzkiego życia. Co więcej, obiekty pochodzące z Obłoku Oorta mogą mieć okresy liczone w tysiącach lub nawet milionach lat. Każdy powrót tak odległej komety jest zatem jedyną realną szansą na jej zbadanie.
Należąca do NASA sonda WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) dostarczyła nowych informacji na temat tych lodowo-skalistych wędrowców. Zespół pod kierownictwem Jamesa Bauera z Uniwersytetu w Maryland dowiódł, że populacja komet długookresowych o średnicy co najmniej 1 km jest około siedmiokrotnie większa niż wcześniej sądzono. Co więcej, są one przeciętnie dwa razy większe od komet z rodziny Jowisza, do których należy m.in. badana przez Rosettę 67P/Czuriumow-Gierasimienko. Dane pochodziły z obserwacji 164 komet, w tym 56 długookresowych i 95 z rodziny Jowisza. Odkrycia zostały opublikowane 14 lipca 2017 r. W "The Astronomical Journal".
Do tej pory istniały dokładne szacunki rozmiarów bliższych komet, powracających w rejony Słońca co około 20 lat. Dokonywanie pomiarów na znacznie odleglejszych obiektach było utrudnione ze względu na komę przysłaniającą jądro każdej z nich, co skutkowało zamgleniem uzyskiwanych obrazów. Dzięki WISE, badającemu Wszechświat w podczerwieni, naukowcy mogli „odjąć” gazową otoczkę z fotografii każdej komety, umożliwiając wykonanie najdokładniejszych dotąd pomiarów.
Najprawdopodobniej odległe obiekty obserwowane przez WISE zostały wyrzucone z Obłoku Oorta przed milionami lat, w dodatku orbity niektórych z nich są bardzo zagęszczone, co może sugerować istnienie większych ciał, które zderzając się ze sobą doprowadziły do utworzenia grup komet o podobnych orbitach. Wyniki potwierdzają, że komety długookresowe są zazwyczaj większe od tych, które częściej zapuszczają się w pobliże Słońca. To dlatego, że komety o krótkich okresach orbitalnych są bardziej narażone na działanie ciepła słonecznego, przez co znajdujący się na ich powierzchni lód sublimuje szybciej niż w przypadku dalszych obiektów.
Obserwacje przeprowadzono w 2010 r. podczas głównej części misji WISE. W 2013 r. sondę skierowano do badań obiektów bliskich Ziemi (NEO), a jej nazwę zmieniono na NEOWISE.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej:
Zdjęcie: Wizja artystyczna Pasa Kuipera i Obłoku Oorta, źródło: Yaport.ru
