Mały fragment Mgławicy Orzeł - Filary Stworzenia został sfotografowany przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba w bliskiej oraz średniej podczerwieni.
Tym razem ikoniczne Filary Stworzenia zostały uwiecznione w swojej podczerwonej wspaniałości poprzez połączenie obrazów z dwóch kamer funkcjonujących na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Zdjęcia uzyskane Teleskopem Webba w bliskiej (długość fali λ 0,9-4,7 μm) oraz średniej (λ 5-28 μm) podczerwieni zostały połączone, tworząc nową jakość tego rozświetlonego obszaru gwiazdotwórczego.
Niezliczona liczba gwiazd wypełnia tę scenerię. Gwiazdy są widoczne głównie w bliskiej podczerwieni, którą rejestruje kamera Near-Infrared Camera (NIRCam). Promieniowanie w bliskiej podczerwieni pokazuje tysiące właśnie formujących się gwiazd, które wyglądają jak pomarańczowe kulki znajdujące się tuż obok filarów pyłowych.
W średniej podczerwieni całość obrazu uzyskanego za pomocą kamery Mid-Infrared Instrument (MIRI) wypełnia pył. Najbardziej jest widoczny w warstwach rozmytego, pomarańczowego pyłu, który zasłania górną część zdjęcia – przechodząc w literę „V”. Najgęstsze obszary pyłu zobrazowane są odcieniami koloru indygo – zasłaniając przed naszym wzrokiem aktywność wewnątrz tych gęstych filarów.
Pył tworzy również skręcone spiralnie filary rozciągające się od dolnego lewego narożnika obrazu do górnego prawego. Jest to jedna z przyczyn obfitości gwiazd w tym obszarze – pył jest podstawowym składnikiem formujących się gwiazd. Gdy obłoki gazu i pyłu osiągną wystarczającą masę w tych filarach, to rozpoczyna się ich kolaps pod wpływem własnej grawitacji, powoli rozgrzewają się i w końcu tworzą się młode gwiazdy. Szczególnie dużo takich młodych gwiazd widać przy krawędziach dwóch górnych filarów.
W pobliżu górnej krawędzi drugiego filaru naszą uwagę skupiają pofalowane struktury w czerwonych obszarach z dużą liczbą zanurzonych gwiazd. Są to młode i bardzo aktywne obszary powstawania gwiazd. Te podobne do potoków lawy wulkanicznej obszary prezentują okresowe wyrzuty materii z gwiazd, które są w trakcie tworzenia się z obłoków gazu i pyłu. Młode gwiazdy okresowo wyrzucają naddźwiękowe dżety, które zderzają się z obłokami materii, jak w tych nieprzeźroczystych słupach. Szacuje się, że widoczne tutaj młode gwiazdy mają tylko kilkaset tysięcy lat i nadal będą formowały się przez kolejne miliony lat.
Prawie wszystko co tutaj widzimy, jest lokalne i praktycznie nie są widoczne obiekty spoza naszej Galaktyki – zarówno ze względu na ośrodek międzygwiazdowy, składający się z obłoków gazowo-pyłowych pomiędzy gwiazdami, jak i grubą warstwę pyłu w Drodze Mlecznej. Dlatego gwiazdy są dominującymi ciałami niebieskimi na tym obrazie Filarów Stworzenia, uzyskanym za pomocą Teleskopu Webba.
Filary Stworzenia stanowią tylko mały fragment ogromnej Mgławicy Orzeł, która znajduje się w odległości około 6500 l.św. od nas.
Połączone obrazy mgławicy Filary Stworzenia w średniej / bliskiej podczerwieni (po lewej/prawej) wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Na stronie internetowej ESA można interaktywnie oglądać obrazy w obu zakresach, przesuwając suwak: daleka ↔ bliska podczerwień. Na jednym obrazie można oglądać oba zdjęcia. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI; J. DePasquale (STScI), A. Pagan (STScI), A. Koekemoer (STScI)
Opracowanie: Ryszard Biernikowicz
Więcej informacji:
Pillars of Creation (NIRCam and MIRI Composite Image)
Portal Urania:
Filary Stworzenia w upiornym kadrze z teleskopu Webba
Filary Stworzenia w zachwycającym ujęciu Jamesa Webba
Mgławica Filary Stworzenia - wizualnie i w podczerwieni
Astronomowie odkryli „brzydkie złamanie” o długości 3000 lat świetlnych w Ramieniu Strzelca
Źródło: NASA/ESA
Na ilustracji widać obraz mgławicy Filary Stworzenia uzyskany za pomocą Teleskopu Webba w bliskiej i średniej podczerwieni Jest to mozaika połączonych zdjęć w filtrach F090W / F187N+F770W / F200W / F1130W / F335M / F444W / F470N+F1500W mapowanych odpowiednio pod kolorami fioletowy / niebieski / cyjan / zielony / żółty / pomarańczowy / czerwony. Tutaj półprzeźroczyste warstwy gazu i pyłu w kolorze niebieskim, fioletowym oraz szarym rozciągają się od dolnego lewego do górnego prawego narożnika zdjęcia jako trzy wydatne słupy-filary. Lewy filar jest największy i najszerszy. Tło jest pomarańczowe w górnej części zdjęcia, a ciemnoniebieskie i fioletowe – w dolnej. Widać również wiele gwiazd, czyli „punkcików” w kolorze niebieskim i białym. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, J. DePasquale (STScI), A. Pagan (STScI), A. M. Koekemoer (STScI)
