Przejdź do treści

Koniunkcja Księżyca z Wenus i Jowiszem

Fazy Wenus. Planeta krąży wokół Słońca bliżej niż Ziemia. Kiedy znajduje się tuż za Słońcem, oświetlona jest jej cała tarcza, lecz gdy leży pomiędzy Ziemią a Słońcem, widoczny jest tylko jej sierp - oświetlona część tarczy. W trakcie ruchu Wenus po orbicie okołosłonecznej możemy zatem obserwować jej fazy, podobne do faz Księżyca. Źródło: Society for Popular Astronomy/Adobe Photoshop.

Przez najbliższe dni obserwatorzy nieba będą mieli okazję podziwiać koniunkcję "nowego Księżyca" z Wenus i Jowiszem. Wszystkie trzy ciała niebieskie można już od dziś obserwować na zachodnim nieboskłonie krótko po zachodzie Słońca. Księżyc (obecnie trzy dni po pełni) znajduje się 3.5 stopnia na północny wschód od Jowisza. Jowisz świeci z dużą jasnością -2.1 magnitudo, ale nadal jego blask przyćmiewa jasna Wenus (-4.4 mag) położona dziesięć stopni na północny wschód od planety - olbrzyma. Wszystko to można obserwować na tle gromady otwartej Plejad (M45), znajdującej się aktualnie dziesięć stopni na północny wschód od Wenus.

Dzień później, 26 marca, Księżyc będzie położony bardziej na północ w stosunku do Wenus. Oba ciała będzie dzielił dystans tylko dwóch stopni. Następnie (27 marca) znajdzie się pięć stopni na południowy wschód od Plejad. Wenus osiągnie największą elongację wschodnią w stosunku do Słońca (46 stopni). Zachodzi ona kilka godzin po zmroku. Wenus, znajdująca się wówczas nadal dwadzieścia stopni ponad horyzontem, jest najjaśniejszym obiektem na nocnym niebie.

 

Fazy Wenus. Planeta krąży wokół Słońca bliżej niż Ziemia. Kiedy znajduje się tuż za Słońcem, oświetlona jest jej cała tarcza, lecz gdy leży pomiędzy Ziemią a Słońcem, widoczny jest tylko jej sierp - oświetlona część tarczy. W trakcie ruchu Wenus po orbicie okołosłonecznej możemy zatem obserwować jej fazy, podobne do faz Księżyca. Źródło: Society for Popular Astronomy/Adobe Photoshop.

Fazy Wenus. Planeta krąży wokół Słońca bliżej niż Ziemia. Kiedy znajduje się tuż za Słońcem, oświetlona jest jej cała tarcza, lecz gdy leży pomiędzy Ziemią a Słońcem, widoczny jest tylko jej sierp - oświetlona część tarczy. W trakcie ruchu Wenus po orbicie okołosłonecznej możemy zatem obserwować jej fazy, podobne do faz Księżyca. Źródło: Society for Popular Astronomy/Adobe Photoshop.

 

Oglądana przez niewielki nawet teleskop Wenus jest teraz widoczna w połowie fazy i ma średnicę prawie 24 sekund łuku. Planeta stopniowo odwraca się od Słońca i zwraca ku Ziemi, więc jej faza (sierp) ciągle maleje, podczas gdy obserwowana średnica rośnie (wyjaśnia to poniższy rysunek poglądowy). Co do Jowisza, widzimy wyraźnie jego tarczę ze szczegółami (układu chmur w atmosferze) oraz cztery Galileuszowe Księżyce planety (Europę, Io, Ganimedesa i Kallisto). Jowisz nie jest jednak widoczny przez całą noc - najlepsze warunki do jego obserwacji przypadają krótko po zachodzie Słońca. Jego wysokość nad horyzontem maleje i jego blask niebawem zniknie w blasku wieczorenj zorzy.

Koniunkcja (złączenie) to w astronomii ustawienie jednego lub więcej ciał niebieskich i obserwatora w jednej linii.


Źródło: Elżbieta Kuligowska

Na ilustracji: Fazy Wenus. Planeta krąży wokół Słońca bliżej niż Ziemia. Kiedy znajduje się tuż za Słońcem, oświetlona jest jej cała tarcza, lecz gdy leży pomiędzy Ziemią a Słońcem, widoczny jest tylko jej sierp - oświetlona część tarczy. W trakcie ruchu Wenus po orbicie okołosłonecznej możemy zatem obserwować jej fazy, podobne do faz Księżyca. Źródło: Society for Popular Astronomy/Adobe Photoshop.

(Tekst ukazał się pierwotnie w serwisie Orion, którego zasoby zostały włączone do portalu Urania)

Reklama