Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) ustaliła nowe kryteria dla nazewnictwa struktur na powierzchni planety karłowatej Pluton oraz jej księżyców.
W roku 2015 odbyło się publiczne głosowanie na propozycje nazw dla dwóch najnowszych księżyców Plutona. Za zgodą Międzynarodowej Unii Astronomicznej zorganizował je Mark Showalter z SETI Institute, odkrywca księżyców. W trakcie tego głosowania internauci mogli także składać propozycje nazw dla różnych struktur na powierzchni Plutona i jego satelitów. Nadeszły tysiące propozycji, w tym niezgodnie z kryteriami przyjętymi dla nazw na tych obiektach.
Ostatnio Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU), wspólnie z zespołem misji New Horizons (sonda, która przeleciała koło Plutona), zrewidowała zasady nazewnictwa dla Plutona i jego księżyców. Bez zmian pozostały kryteria dla mniejszych księżyców, a zmodyfikowano zasady dla Plutona i Charona. Kolejnym etapem będzie wybór oficjalnych nazw dla struktur na powierzchni tych obiektów.
Kryteria dla Plutona dopuszczają nazwy związane z bogami, boginiami i innymi istotami świata podziemi w mitologii, folklorze lub literaturze. Mogą to być także imiona krain i bohaterów eksplorujących te światy. Dopuszczalne są też nazwiska naukowców i inżynierów zajmujących się badaniami Plutona i pasa Kuipera, a także nazwy pionierskich misji lub sond kosmicznych lub znanych z historii pionierów, którzy mieli odwagę nowe granice w eksploracji Ziemi, morza i nieba.
Na Charonie struktury na powierzchni mogą być związane z miejsca docelowymi i przełomami w fikcyjnej eksploracji kosmosu i innych krain (np. w powieściach), z fikcyjnymi lub mitologicznymi pojazdami kosmicznymi lub służącymi do innej eksploracji, fikcyjnymi lub mitologicznymi podróżnikami, a także autorami i artystami, których twórczość nawiązywała do eksploracji kosmosu, w tym szczególnie dotyczyła Plutona i pasa Kuipera.
W przypadku małych księżyców ustalony zakres tematyczny jest następujący: Styx – bogowie rzek, Nix – bóstwa nocy, Kerberos – psy z literatury, mitologii i historii, Hydra – legendarne węże i smoki.
Pluton znany jest od 1930 roku. Przez wiele lat był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego, ale w 2006 roku odebrano mu to miano i przypisano do kategorii tzw. planet karłowatych. Wiadomo o pięciu księżycach Plutona. W 1978 roku odkryto Charona, a pozostałe cztery niewielkie satelity w 2005, 2011 i 2012 r. Małe księżyce noszą nazwy: Hydra, Nix, Kerberos, Styx.
W roku 2015 odbyło się publiczne głosowanie na propozycje nazw dla dwóch najnowszych księżyców Plutona. Za zgodą Międzynarodowej Unii Astronomicznej zorganizował je Mark Showalter z SETI Institute, odkrywca księżyców. W trakcie tego głosowania internauci mogli także składać propozycje nazw dla różnych struktur na powierzchni Plutona i jego satelitów. Nadeszły tysiące propozycji, w tym niezgodnie z kryteriami przyjętymi dla nazw na tych obiektach.
Ostatnio Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU), wspólnie z zespołem misji New Horizons (sonda, która przeleciała koło Plutona), zrewidowała zasady nazewnictwa dla Plutona i jego księżyców. Bez zmian pozostały kryteria dla mniejszych księżyców, a zmodyfikowano zasady dla Plutona i Charona. Kolejnym etapem będzie wybór oficjalnych nazw dla struktur na powierzchni tych obiektów.
Kryteria dla Plutona dopuszczają nazwy związane z bogami, boginiami i innymi istotami świata podziemi w mitologii, folklorze lub literaturze. Mogą to być także imiona krain i bohaterów eksplorujących te światy. Dopuszczalne są też nazwiska naukowców i inżynierów zajmujących się badaniami Plutona i pasa Kuipera, a także nazwy pionierskich misji lub sond kosmicznych lub znanych z historii pionierów, którzy mieli odwagę nowe granice w eksploracji Ziemi, morza i nieba.
Na Charonie struktury na powierzchni mogą być związane z miejsca docelowymi i przełomami w fikcyjnej eksploracji kosmosu i innych krain (np. w powieściach), z fikcyjnymi lub mitologicznymi pojazdami kosmicznymi lub służącymi do innej eksploracji, fikcyjnymi lub mitologicznymi podróżnikami, a także autorami i artystami, których twórczość nawiązywała do eksploracji kosmosu, w tym szczególnie dotyczyła Plutona i pasa Kuipera.
W przypadku małych księżyców ustalony zakres tematyczny jest następujący: Styx – bogowie rzek, Nix – bóstwa nocy, Kerberos – psy z literatury, mitologii i historii, Hydra – legendarne węże i smoki.
Pluton znany jest od 1930 roku. Przez wiele lat był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego, ale w 2006 roku odebrano mu to miano i przypisano do kategorii tzw. planet karłowatych. Wiadomo o pięciu księżycach Plutona. W 1978 roku odkryto Charona, a pozostałe cztery niewielkie satelity w 2005, 2011 i 2012 r. Małe księżyce noszą nazwy: Hydra, Nix, Kerberos, Styx.
Więcej informacji:
Źródło: IAU
Na zdjęciu:
Zdjęcie Plutona wykonane w 2015 roku przez sondę New Horizons podczas przeloty koło planety karłowatej. Źródło: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute.
