Pochmurnego dnia wczesnym latem 2013 roku zespół naukowców zebrany w Szwecji uruchomił balon z największym teleskopem słonecznym, który opuścił Ziemię. Teraz ten sam zespół opublikował 13 referatów opisujących to, czego dowiedzieli się uczeni podczas spektakularnych obserwacji Słońca w ultrafiolecie z misji Sunrise II.
Misja Sunrise I poleciała podczas nieoczekiwanie długiego minimum aktywności Słońca, uniemożliwiając obserwację czegokolwiek, oprócz spokojnego Słońca. W przeciwieństwie do tego Sunrise II wystartowała w idealnym czasie, aby móc obserwować nowo powstający aktywny region NOAA AR 11768, w miarę jego rozwoju. W jej trakcie zdjęcia na różnych długościach fali promieniowania ultrafioletowego wraz z zastosowaniem magnetografu, który obrazował różne cechy magnetyczne samego Słońca. Obydwa loty Sunrise I i II odbyły się z północnej części Szwecji.
Misja Sunrise II trwała 122,3 godziny - trochę ponad 5 dni. Lot przebiegł na wysokości około 36 km, a lądowanie miało miejsce w północnej Kanadzie. W dalszym ciągu planuje się kolejne analizy danych z pierwszego i drugiego lotu. Tymczasem, ponieważ balon wylądował z nieuszkodzonym ładunkiem, zespół rozpoczął już plany związane z trzecim lotem!
Aby uzyskać więcej informacji na temat samych wyników misji Sunrise II, można sprawdzić 13 publikacji, które zespół badaczy zamieścił w specjalnym wydaniu Astrophysical Journal Suplementy w tym tygodniu. Można również zapoznać się z przeglądem misji, którzy przygotował kierownik naukowy projektu, Sami Solanki z Max Planck Institute for Solar System Research i Kyung Hee University w Korei.
Misja Sunrise I poleciała podczas nieoczekiwanie długiego minimum aktywności Słońca, uniemożliwiając obserwację czegokolwiek, oprócz spokojnego Słońca. W przeciwieństwie do tego Sunrise II wystartowała w idealnym czasie, aby móc obserwować nowo powstający aktywny region NOAA AR 11768, w miarę jego rozwoju. W jej trakcie zdjęcia na różnych długościach fali promieniowania ultrafioletowego wraz z zastosowaniem magnetografu, który obrazował różne cechy magnetyczne samego Słońca. Obydwa loty Sunrise I i II odbyły się z północnej części Szwecji.
Misja Sunrise II trwała 122,3 godziny - trochę ponad 5 dni. Lot przebiegł na wysokości około 36 km, a lądowanie miało miejsce w północnej Kanadzie. W dalszym ciągu planuje się kolejne analizy danych z pierwszego i drugiego lotu. Tymczasem, ponieważ balon wylądował z nieuszkodzonym ładunkiem, zespół rozpoczął już plany związane z trzecim lotem!
Aby uzyskać więcej informacji na temat samych wyników misji Sunrise II, można sprawdzić 13 publikacji, które zespół badaczy zamieścił w specjalnym wydaniu Astrophysical Journal Suplementy w tym tygodniu. Można również zapoznać się z przeglądem misji, którzy przygotował kierownik naukowy projektu, Sami Solanki z Max Planck Institute for Solar System Research i Kyung Hee University w Korei.
Źródło: aasnova.org
Opracował:
Adam Tużnik
Więcej informacji:
Na ilustracji:
Obserwatorium słoneczne Sunrise, czyli największy teleskop słoneczny, który kiedykolwiek opuścił powierzchnię Ziemi - w ciągu dwóch lotów w latach 2009 i 2013. Źródło: Max Planck Institute for Solar System Research (MPS)
