W stale zacienionych obszarach wokół bieguna południowego Księżyca odkryto dwa młode - w skali geologicznej - kratery. Młodszy z nich ma 16 milionów lat.
Kratery znaleziono we wnętrzach dwóch wielkich, starszych kraterów w okolicach bieguna południowego. Ich dno jest stale zacienione, dlatego naukowcy musieli uciec się do wyrafinowanej metody badań. Zebrano dane z zakresu ultrafioletowego w paśmie Lyman-alfa. Posłużył do tego spektrometr Lyman-Alpha Mapping Project (LAMP) pracujący na pokładzie sondy Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) krążącej wokół Księżyca. Dodatkowo wykorzystano obrazy radarowe.
Zespół naukowców kierowany przez badaczy z Southwest Research Institute z San Antonio w Teksasie (USA) opracował mapy dna dwóch dużych kraterów: Faustini i Slater. Światło słoneczne nigdy nie oświetla bezpośrednio ich dna, dlatego trudno jest je szczegółowo zbadać.
Okazało się, że w linii Lyman-alfa niewielkie fragmenty wewnątrz kraterów są jaśniejsze od otoczenia. Odkryto w ten sposób dwa małe kratery, których średnice oceniane są na nie więcej niż 2 kilometry. Pierwszy z kraterów ma wokół siebie materiał znacznie jaśniejszy niż otoczenie, czyli młodszy. Jego wiek oceniany jest na 16 milionów lat. Z kolei wiek drugiego wynosi od 75 do 420 milionów lat. Dolną granicę ustalono na podstawie różnicy w jasności pomiędzy materiałem wokół krateru, a otoczeniem, a górna to czas po którym teren byłby już dokładnie pokryty ciemnym pyłem i nie powinien się tak odróżniać od reszty terenu.
Lunar Reconnaissance Orbiter krąży aktualnie po orbicie, która przebiega w najniższym punkcie na wysokości 20 km od okolic południowego bieguna Księżyca. Misja prowadzona jest przez NASA.
Kratery znaleziono we wnętrzach dwóch wielkich, starszych kraterów w okolicach bieguna południowego. Ich dno jest stale zacienione, dlatego naukowcy musieli uciec się do wyrafinowanej metody badań. Zebrano dane z zakresu ultrafioletowego w paśmie Lyman-alfa. Posłużył do tego spektrometr Lyman-Alpha Mapping Project (LAMP) pracujący na pokładzie sondy Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) krążącej wokół Księżyca. Dodatkowo wykorzystano obrazy radarowe.
Zespół naukowców kierowany przez badaczy z Southwest Research Institute z San Antonio w Teksasie (USA) opracował mapy dna dwóch dużych kraterów: Faustini i Slater. Światło słoneczne nigdy nie oświetla bezpośrednio ich dna, dlatego trudno jest je szczegółowo zbadać.
Okazało się, że w linii Lyman-alfa niewielkie fragmenty wewnątrz kraterów są jaśniejsze od otoczenia. Odkryto w ten sposób dwa małe kratery, których średnice oceniane są na nie więcej niż 2 kilometry. Pierwszy z kraterów ma wokół siebie materiał znacznie jaśniejszy niż otoczenie, czyli młodszy. Jego wiek oceniany jest na 16 milionów lat. Z kolei wiek drugiego wynosi od 75 do 420 milionów lat. Dolną granicę ustalono na podstawie różnicy w jasności pomiędzy materiałem wokół krateru, a otoczeniem, a górna to czas po którym teren byłby już dokładnie pokryty ciemnym pyłem i nie powinien się tak odróżniać od reszty terenu.
Lunar Reconnaissance Orbiter krąży aktualnie po orbicie, która przebiega w najniższym punkcie na wysokości 20 km od okolic południowego bieguna Księżyca. Misja prowadzona jest przez NASA.
Więcej informacji:
- SwRI scientists discover fresh lunar craters
- Strona internetowa misji Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO)
Źródło: SwRI
Na ilustracji:
Obszar Księżyca w pobliżu bieguna południowego. Po lewej: mapa albedo. Źródło: NASA GSFC/SwRI. Po prawej: mapa topograficzna. Źródło: NASA GSFC/ASU Jmoon.
