Naukowy z Higgs Centre for Theoretical Physics w Wielkiej Brytanii znaleźli dane sugerujące, że ruchy pionowe w atmosferze Ziemi wypychają bakterie na wysokość ponad 120 km. W artykule opublikowanym w Proceedings of the Royal Society A Arjun Berera i Daniel Brener przedstawili model opisujący zachowanie silnych wiatrów w górnych partiach atmosfery.
Jak wysoko sięga ziemskie życie? Przez wiele lat uważano, że biosfera rozciąga się do około 75 km nad jej powierzchnią naszej planety. Ostatnie badania sugerują jednak, że ta granica może sięgać nawet 120 km wyżej. Wynika to z faktu, że na takich właśnie wysokościach znaleziono jeszcze próbki żywych bakterii. Jeszcze bardziej zaskakujące jest to, że astronauci obecni na pokładzie stacji kosmicznej ISS, która okrąża Ziemię na wysokości ponad 400 km, także znaleźli bakterie przylegające do zewnętrznej części konstrukcji. Z badań naukowych wynika również, że istnieją silne pionowe wiatry wiejące zarówno w górnej mezosferze, jak i termosferze.
W swojej nowej pracy dwójka badaczy zastanawia się, czy tak silne wiatry, których prędkości dochodzą nawet do 100 m/s, mogą unosić bakterie znacznie wyżej niż dotychczas sądzono. Aby się o tym przekonać, uczeni stworzyli model komputerowy symulujący warunki panujące w górnych warstwach ziemskiej atmosfery. Do modelu wprowadzili następnie „rzeczywiste” dane ze znanych źródeł, takie jak pomiary prędkości wiatru oraz informacje o wielkości i wadze bakterii.
Symulacje komputerowe wykazały, że bakterie mogą być łatwo przenoszone na wysokości do 120 km. Ze względu na ograniczoną ilość danych pomiarowych dostarczonych do symulacji był to tylko pewien zakres ustaleń, niewykluczone więc, że ta górna granica może się przesunąć jeszcze wyżej. Naukowcy zauważyli również, że na tych wysokościach sam pęd bakterii niesionych przez wiatr może przenieść je znacznie wyżej. Teoretyzują, że bakterie mogą być przenoszone z powierzchni Ziemi na tyle wysoko, by mógł już na nie oddziaływać nawet pył kosmiczny. Który, jak zauważają autorzy publikacji, porusza się wystarczająco szybko, by przenosić najdrobniejsze żywe organizmy w przestrzeń kosmiczną, a być może i na inne planety.
Jeżeli te założenia są poprawne, ten sam rodzaj aktywności mógłby wystąpić między innymi na Marsie, a tamtejsze hipotetyczne bakterie byłyby – oczywiście teoretycznie – w stanie przenosić się na Ziemię. Ciekawe wydaje się także sprawdzenie, co podobna symulacja powiedziałaby nam o możliwości wynoszenia prostych, drobnych organizmów do atmosfery Wenus.
Czytaj więcej:
- Cały artykuł
- Oryginalna publikacja: A. Berera et al., On the force of vertical winds in the upper atmosphere: consequences for small biological particles, Proceedings of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences (2022)
- Pleśń na ISS przetrwała wysokie dawki promieniowania jonizującego
Źródło: Phys.org
Opracowanie: Elżbieta Kuligowska
Na zdjęciu: Równanie prędkości progowej dla trzech różnych cząstek testowych: standardowej cząstki pyłu o gęstości 1000 kg m-3, promieniu nanometra i masie ∼3×10-24 kg (zielone kreski), cząstki testowej wielkości wirusa o gęstości 196 kg m-3 i grubości 109 nm (wirus H1N1, niebieskie kropki) i cząstki wielkości małej bakterii lub organelli bakteryjnej o gęstości 2000 kg m-3, wysokości 40 nm, promieniu ∼2 μm i masie 10-15 kg (pomarańczowe krzyżyki). Źródło: Publikacja Zespołu.