Przejdź do treści

Pulsar otrzymał potężne kopnięcie od wybuchu supernowej

img

Astronomowie korzystający z VLA odkryli pulsar, który uciekł z miejsca, gdzie przypuszczalnie się urodził, z prędkością ponad 1100 km/s, a jego ślad skierowany jest bezpośrednio w środek powłoki gruzu po eksplozji supernowej, która go stworzyła. Odkrycie dostarcza ważnych informacji na temat tego, jak pulsary – bardzo gęste gwiazdy neutronowe pozostałe po wybuchu masywnej gwiazdy – mogą dostać „kopnięcie” prędkości od eksplozji.

Pulsar, nazwany PSR J0002+6216, znajdujący się około 6500 lat świetlnych od Ziemi, został odkryty w 2017 r. przez projekt citizen-science o nazwie Einstein@home. Projekt wykorzystuje czas na komputerach udostępnionych przez ochotników do analizy danych z kosmicznego teleskopu Fermiego. Do tej pory, wykorzystując ponad 10 000 lat czasu obliczeniowego, projekt odkrył w sumie 23 pulsary.

Obserwacje radiowe z VLA wyraźnie pokazują pulsara znajdującego się poza pozostałością po supernowej, z ogonem cząsteczek i energią magnetyczną o długości około 13 lat świetlnych. Ogon wskazuje z powrotem w kierunku środka pozostałości po supernowej a pulsar znajduje się 53 lata świetlne do niej.

Szczątki eksplozji w pozostałości po supernowej pierwotnie rozszerzały się szybciej, niż wynosi ruch pulsara, jednak zostały spowolnione przez spotkanie z rozrzedzoną materią w przestrzeni międzygwiezdnej, więc pulsar był w stanie je dogonić i wyprzedzić – powiedział Dale Frail z NRAO.

Astronomowie powiedzieli, że pulsar najwyraźniej dogonił powłokę po około 5000 lat od wybuchu. Układ jest teraz widziany około 10 000 lat po wybuchu.

Naukowcy twierdzą, że prędkość pulsara wynosząca ponad 1100 km/s jest niezwykła, gdyż średnia prędkość pulsarów to tylko ok. 250 km/s. Ten pulsar porusza się wystarczająco szybko, by ostatecznie uciec z naszej galaktyki – powiedział Frail.

Astronomowie od dawna widzą, że pulsary dostają kopnięcie, gdy rodzą się z wybuchu supernowej, ale nadal nie są pewni, w jaki sposób to się dzieje.

Zaproponowano liczne mechanizmy wytwarzania kopnięcia. To, co widzimy w PSR J0002+6216, potwierdza ideę, że niestabilności hydrodynamiczne w wybuchu supernowej są odpowiedzialne za dużą prędkość tego pulsara – powiedział Frail.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Więcej:
Astronomers Find “Cannonball Pulsar” Speeding Through Space

Źródło: NRAO

Reklama