Naukowcy przeanalizowali dane z misji Cassini dotyczące obserwacji zachodów słońca na tle atmosfery Tytana, księżyca Saturna. Liczą na to, że uzyskane wyniki pomogą w analizach własności atmosfer planet pozasłonecznych.
Dzięki spektroskopii można odkrywać planety pozasłoneczne, a nawet badać własności ich atmosfery. Gdy dana planeta dokonuje tranzytu przed swoją gwiazdą. Wtedy część światła gwiazdy przechodzi przez atmosferę planety, a ta wywiera wpływ na widmo, pozwalając astronomom na poznanie składu chemicznego, temperatury i struktury atmosfery takiej egzoplanety.
„Okazuje się, ze wiele można się nauczyć patrząc na zachód słońca” skomentował Tyler Robinson stażysta w NASA Ames Research Center w Moffett Field w Kalifornii, który kierował zespołem badawczym. Zespół Robinsona zbadał podobieństwa pomiędzy tranzytami planet pozasłonecznych, a „zachodami słońca” obserwowanymi przez sondę Cassini w przypadku Tytana.
Chmury i mgły w atmosferach planet w Układzie Słonecznych są normalnym zjawiskiem, więc zapewne również występują w atmosferach egzoplanet. Niestety wywierają wiele różnych efektów na światło, do których uwzględnienia potrzebna jest duża moc obliczeniowa, dlatego do tej pory zwykle ten aspekt był pomijany w modelach dotyczących planet pozasłonecznych.
Robinson wraz ze swoimi kolegami przeanalizowali cztery obserwacje Tytana wykonane od 2006 do 2011 roku przez spektrometr mapujący sondy Cassini. Okazało się, że mgły położone wysoko mogą dość skutecznie blokować informacje w widmie na temat położonych niże warstw atmosfery. W przypadku Tytana dzieje się tak poniżej 150 do 300 km od powierzchni. Dodatkowo mgły bardziej wpływają na fale krótsze (światło bardziej niebieskie), co też powinno być uwzględniane w modelach.
Wyniki badań ukazały się 26 maja w czasopiśmie naukowym „Proceedings of the National Academy of Science”.
Dzięki spektroskopii można odkrywać planety pozasłoneczne, a nawet badać własności ich atmosfery. Gdy dana planeta dokonuje tranzytu przed swoją gwiazdą. Wtedy część światła gwiazdy przechodzi przez atmosferę planety, a ta wywiera wpływ na widmo, pozwalając astronomom na poznanie składu chemicznego, temperatury i struktury atmosfery takiej egzoplanety.
„Okazuje się, ze wiele można się nauczyć patrząc na zachód słońca” skomentował Tyler Robinson stażysta w NASA Ames Research Center w Moffett Field w Kalifornii, który kierował zespołem badawczym. Zespół Robinsona zbadał podobieństwa pomiędzy tranzytami planet pozasłonecznych, a „zachodami słońca” obserwowanymi przez sondę Cassini w przypadku Tytana.
Chmury i mgły w atmosferach planet w Układzie Słonecznych są normalnym zjawiskiem, więc zapewne również występują w atmosferach egzoplanet. Niestety wywierają wiele różnych efektów na światło, do których uwzględnienia potrzebna jest duża moc obliczeniowa, dlatego do tej pory zwykle ten aspekt był pomijany w modelach dotyczących planet pozasłonecznych.
Robinson wraz ze swoimi kolegami przeanalizowali cztery obserwacje Tytana wykonane od 2006 do 2011 roku przez spektrometr mapujący sondy Cassini. Okazało się, że mgły położone wysoko mogą dość skutecznie blokować informacje w widmie na temat położonych niże warstw atmosfery. W przypadku Tytana dzieje się tak poniżej 150 do 300 km od powierzchni. Dodatkowo mgły bardziej wpływają na fale krótsze (światło bardziej niebieskie), co też powinno być uwzględniane w modelach.
Wyniki badań ukazały się 26 maja w czasopiśmie naukowym „Proceedings of the National Academy of Science”.
Więcej informacji:
Źródło: NASA.
Na ilustracji:
Artystyczna wizja zachodu Słońca obserwowanego przez sondę Cassini przez atmosferę tego księżyca. Źródło: NASA/JPL-Caltech.
