Grupa Apolla obejmuje tak zwane planetoidy typu NEO (ang. Near Earth Objects) o specyficznych orbitach przecinających orbitę Ziemi. Jej prototypem jest planetoida 1862 Apollo odkryta przez niemieckiego astronoma Karla Reinmutha jeszcze w latach 30 XX wieku. Orbita obiektu 1862 Apollo jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 6,35°, a on sam okrąża Słońce w czasie ziemskiego roku i 288 dni.
Do grupy Apolla należą te obiekty, których półoś orbitalna jest większa od półosi Ziemi (innymi słowy, większa niż jedna jednostka astronomiczna), a jednocześnie ich odległości w peryhelium są mniejsze niż aphelium Ziemi (q < 1,017 AU). W praktyce krążą one wokół Słońca po orbitach przecinających nie tylko orbitę Ziemi, ale także Wenus, a nawet Merkurego. Dla tego rodzaju orbit typowe jest częste przechodzenie w pobliżu Ziemi, stąd też większość planetoid z grupy Apolla zalicza się obecnie do pobliskich obiektów NEO, potencjalnie zagrażających życiu na naszej planecie.
Według stanu na 1 stycznia 2017 roku znanych było 8316 planetoid należących do grupy Apolla. Czyni ją to największą wyodrębnioną grupą obiektów typu NEO (inne takie grupy to m. in. grupa Ateny, Amora i Atira).
Zdjęcie: trójwymiarowy model planetoidy 1862 Apollo wykonany na bazie jej obserwowanej krzywej zmian jasności. Źródło: Astronomical Institute of the Charles University: Josef Ďurech, Vojtěch Sidorin
Bolid, który eksplodował nad Czelabińskiem 15 lutego 2013 roku i ranił wówczas około 1000 osób oraz spowodował znaczne straty materialne, był najprawdopodobniej także asteroidą z grupy Apolla.
Czytaj więcej: