pozostałości po supernowych | Urania - Postępy Astronomii

N 63A. Źródło: NASA/HST

Astronomia 18 paź 2021

Pozostałość supernowej niczym Pac-Man połykający gwiazdy

Wizja artystyczna rozbłysku gamma.

Astronomia 22 wrz 2021

Badania nad tajemniczymi pozostałościami rentgenowskimi po rozbłyskach gamma

Pozostałość po supernowej 3C 397.

Astronomia 20 wrz 2021

Ciężkie metale wskazują na niezwykle gęstego białego karła

Wizualizacja danych z symulacji, gdzie 1/4 zewnętrznej powłoki pozostałości została usunięta, aby odsłonić znajdujące się w niej skupiska materii.

Astronomia 28 mar 2021

Symulacje supernowych pokazują, jak gwiezdne eksplozje kształtują obłoki pozostałości

Zdjęcie pozostałości po supernowej pozbawionej otoczki, Kasjopeja A.

Astronomia 05 paź 2020

Ujawniono samotne pochodzenie Kasjopei A

Zdjęcie rentgenowskie z Chandra, przedstawiające pozostałość po supernowej Keplera.

Astronomia 06 wrz 2020

Pozostałości po gwiezdnej eksplozji nie spowolniły przez 400 lat

Wizja artystyczna białego karła pochłaniającego materię od swojego gwiezdnego towarzysza

Astronomia 12 lip 2020

Gorące gwiazdy zombie na twoim terenie

Astronomia 27 lis 2019

Radioteleskop odkrywa pozostałości martwych gwiazd w centrum Drogi Mlecznej

Pozostałość po supernowej SN 1987A

27 lut 2017

Nowe zdjęcia 30 lat po wybuchu supernowej SN 1987A

Porównanie dwóch fotografii pozostałości po supernowej SN 1987A. Lewy obraz pochodzi z Teleskopu Herschela, prawy - w powiększonej skali - przedsatawia ten sam obiekt widziany przez Teleskop Hubble'a. Image credit: ESA/NASA-JPL/UCL/STScI

Astronomia 31 lip 2011

Teleskop Herschela pomaga w rozwiązania zagadki pochodzenia kosmicznego pyłu

Obraz złożony z kilku zdjęć przedstawiający N49, pozostałość po wybuchu supernowej w Wielkim Obłoku Magellana. Źródło: X-ray: NASA/CXC/Penn State/S. Park et al. Optical: NASA/STScI/UIUC/Y.H. Chu & R. Williams et al

Astronomia 02 cze 2010

Odłamek gwiazdy w pozostałości po wybuchu supernowej

Supernowa Kasjopeja A obserwowana przez kamerę SCUBA ujawnia otoczkę kosmicznego pyłu o średnicy 12 lat świetlnych. Zdjęcie wykonane jest w sub-milimetrowych falach. Czarny i ciemno-niebieski kolor reprezentuje słabszą emisję podczas gdy jasno-niebieski i biały kolor obszary najjaśniejsze. Źródło: Loretta Dunne (Cardiff University), NASA.

Astronomia 19 lip 2003

Dymiące supernowe

Subskrybuj pozostałości po supernowych

Reklama - Książki, gadżety, filmy, gry o astronomii i kosmosie