Przejdź do treści

Nowe zdjęcia 30 lat po wybuchu supernowej SN 1987A

Pozostałość po supernowej SN 1987A
NASA oraz National Radio Astronomy Observatory (NRAO) zaprezentowały nowe zdjęcia pozostałości po supernowej SN 1987A, która wybuchła w Wielkim Obłoku Magellana. Była to najbliższa supernowa obserwowana od czasów wynalezienia teleskopu, zrewolucjonizowała naszą wiedzę o wybuchach gwiazd masywnych.

Na 30. rocznicę wybuchu SN 1987A naukowcy postanowili zaprezentować nowe zdjęcia obecnego stanu obiektu, a także filmy złożone z archiwalnych obserwacji, pokazujące ewolucję pozostałości po supernowej. Wykorzystano dane z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (HST), Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra i sieci radioteleskopów ALMA.

Z tych trzech instrumentów najdłużej pozostałość po supernowej obserwował Teleskop Hubble'a. Co prawda na orbicie znalazł się już po wybuchu, ale od 1990 roku wielokrotnie wykonywał fotografie obiektu, najnowszą uzyskując w styczniu 2017 r. To właśnie dzięki zdjęciom z HST zobaczono w dużej rozdzielczości pierścień, który okazał się materią wyrzuconą 20 tysięcy lat przed wybuchem, rozświetloną przez promieniowanie od eksplozji.

Kolejnym obserwatorium z wieloletnimi obserwacjami pozostałości po supernowej jest Chandra. W tym przypadku są to obserwacje w zakresie rentgenowskim, prowadzone od 1999 roku. W okresie od 1999 do 2013 roku obserwowano stopniowe pojaśnienie pierścienia, a potem do roku 2015 jasność ustabilizowała się.

Są też dane z fal radiowych (zakres milimetrowy i submilimetrowy) uzyskane przy pomocy sieci radioteleskopów ALMA, pracującej na płaskowyżu Chajnantor (Chile) w Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO). Sieć ta prowadzi obserwacje obiektu od 2012 roku.

Poniżej prezentujemy najnowsze zdjęcia i filmy.

Więcej informacji:

Źródło: NASA/ NRAO


U góry:
Zdjęcie pozostałości po supernowej SN 1987A (w centrum fotografii) wykonane Kosmicznym Teleskopem Hubble’a w styczniu 2017 r. Źródło: NASA, ESA, R. Kirshner (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics and Gordon and Betty Moore Foundation) oraz P. Challis (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics).



Widok pozostałości po supernowej SN 1987A w różnych zakresach fali. Źródło: NASA, ESA, A. Angelich (NRAO); Hubble: NASA, ESA, R. Kirshner (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics and Gordon and Betty Moore Foundation); Chandra: NASA/CXC/Penn State/K. Frank et al.;  ALMA: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO) i R. Indebetouw (NRAO/AUI/NSF).



Zmiany w pozostałości po supernowej SN 1987A – zdjęcia z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a z lat 1994-2016. Źródło: NASA, ESA, R. Kirshner (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics and Gordon and Betty Moore Foundation) oraz P. Challis (Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics).



Film prezentujący ewolucję pozostałości po supernowej SN 1987A na podstawie zdjęć z kolejnych lat.



Najazd kamery na supernową SN 1987A.

Reklama