W ramach misji Planck opublikowano nową mapę pokazującą strukturę pola magnetycznego Drogi Mlecznej. Powstała jako kompilacja danych dotyczących polaryzacji światła, poinformowała Europejska Agencja Kosmiczna (ESA).
Światło to seria fal elektromagnetycznych, które mogą być rozłożone pod różnymi kątami względem siebie i względem kierunku propagacji fali. Zazwyczaj występują wszystkie kierunki, ale jeżeli jakiś jest wyróżniony, mówimy wtedy o polaryzacji światła. Polaryzacja może nastąpić po odbiciu światła na przykład od tafli jeziora, mogą ją też spowodować procesy fizyczne zachodzące w kosmosie, a w szczególności obecność pola magnetycznego. Dzięki rejestrowaniu polaryzacji astronomowie są w stanie poznać warunki fizyczne panujące w obszarze przez który światło się poruszało.
W obłokach pyłu występują ziarna, które emitują światło w zakresie podczerwonym i mikrofalowym. Jeżeli ziarno nie jest symetryczne, występuje polaryzacja. Jednak cały obłok zawiera olbrzymią liczbę ziaren pyłu i generalnie sumaryczny efekt powinien dać światło niespolaryzowane. Sytuacja zmienia się gdy występuje pole magnetyczne, które powoduje, że wiele ziaren zaczynają ustawiać się w jakimś kierunku (dłuższa oś ziarna równolegle do linii pola magnetycznego) i w efekcie emisja od całego obłoku staje się spolaryzowana.
Dzięki temu analizując polaryzację światła astronomowie mogą poznać strukturę pola magnetycznego w Drodze Mlecznej. Na mapie wykonanej za pomocą satelity Planck widać właśnie "odcisk palca" pola magnetycznego naszej galaktyki. Ciemniejsze obszary wskazują na silniejszą emisję spolaryzowaną, a prążki odpowiadają kierunkom linii pola magnetycznego. Z mapy wynika, że występuje wielkoskalowe uporządkowanie pola magnetycznego w niektórych częściach Drogi Mlecznej.
Wyniki analizy zebranych przez satelitę Planck danych zostały przedstawione w czterech pracach, które ukażą się w czasopiśmie naukowym „Astronomy & Astrophysics”
Satelita Planck został wystrzelony z Ziemi w 2009 roku przez Europejską Agencję Kosmiczną. Wykonał mapy całego nieba na kilku częstotliwościach. Przegląd nieba na częstotliwościach w przedziale 100–857 GHz został ukończony w 2012 roku, natomiast na 30–70 GHz w 2013 roku.
Światło to seria fal elektromagnetycznych, które mogą być rozłożone pod różnymi kątami względem siebie i względem kierunku propagacji fali. Zazwyczaj występują wszystkie kierunki, ale jeżeli jakiś jest wyróżniony, mówimy wtedy o polaryzacji światła. Polaryzacja może nastąpić po odbiciu światła na przykład od tafli jeziora, mogą ją też spowodować procesy fizyczne zachodzące w kosmosie, a w szczególności obecność pola magnetycznego. Dzięki rejestrowaniu polaryzacji astronomowie są w stanie poznać warunki fizyczne panujące w obszarze przez który światło się poruszało.
W obłokach pyłu występują ziarna, które emitują światło w zakresie podczerwonym i mikrofalowym. Jeżeli ziarno nie jest symetryczne, występuje polaryzacja. Jednak cały obłok zawiera olbrzymią liczbę ziaren pyłu i generalnie sumaryczny efekt powinien dać światło niespolaryzowane. Sytuacja zmienia się gdy występuje pole magnetyczne, które powoduje, że wiele ziaren zaczynają ustawiać się w jakimś kierunku (dłuższa oś ziarna równolegle do linii pola magnetycznego) i w efekcie emisja od całego obłoku staje się spolaryzowana.
Dzięki temu analizując polaryzację światła astronomowie mogą poznać strukturę pola magnetycznego w Drodze Mlecznej. Na mapie wykonanej za pomocą satelity Planck widać właśnie "odcisk palca" pola magnetycznego naszej galaktyki. Ciemniejsze obszary wskazują na silniejszą emisję spolaryzowaną, a prążki odpowiadają kierunkom linii pola magnetycznego. Z mapy wynika, że występuje wielkoskalowe uporządkowanie pola magnetycznego w niektórych częściach Drogi Mlecznej.
Wyniki analizy zebranych przez satelitę Planck danych zostały przedstawione w czterech pracach, które ukażą się w czasopiśmie naukowym „Astronomy & Astrophysics”
Satelita Planck został wystrzelony z Ziemi w 2009 roku przez Europejską Agencję Kosmiczną. Wykonał mapy całego nieba na kilku częstotliwościach. Przegląd nieba na częstotliwościach w przedziale 100–857 GHz został ukończony w 2012 roku, natomiast na 30–70 GHz w 2013 roku.
Więcej informacji:
Na ilustracji:
Struktury pola magnetycznego Drogi Mlecznej widoczne na mapie spolaryzowanego światła o częstotliwości 353 GHz opracowanej na podstawie danych z satelity Planck. Źródło: ESA oraz Planck Collaboration.
