Przejdź do treści

Relacja filmowa z planetoidy Bennu

planetoida Bennu

Planetoidę Bennu, do której w grudniu 2018 r. dotarła misja kosmiczna OSIRIS-REx, można obejrzeć na filmie pt. „Wycieczka po planetoidzie Bennu” (ang. „Tour of Asteroid Bennu”). Szczegóły, które można dostrzec na Bennu, są wielkości 5 cm, a wszystkie struktury pokazane na filmie są prawdziwe.

Wizualizacja „Tour of Asteroid Bennu” została po raz pierwszy zaprezentowana na festiwalu animacji komputerowej SIGGRAPH Computer Animation Festival Electronic Theater w sierpniu 2021 r. Zostały w niej użyte obserwacje naukowe wykonane przez misję NASA OSIRIS-REx. Autorzy wizualizacji, Kel Elkins i Dan Gallagher z NASA Goddard Space Flight Center, wykorzystali obrazy Bennu w różnych długościach fali, obserwacje lidarowe i laserowe oraz wszelkie inne dostępne dane o planetoidzie, które zebrała misja OSIRIS-REx. Płynność wizualizacji i wykorzystanie gry świateł pozwala widzowi mieć wrażenie realnego przelotu nad powierzchnią Bennu i oblatywania wybranych struktur.

Najlepszym przykładem wykorzystania danych zebranych przez różne instrumenty jest wizualizacja bloku skalnego Gargoyle. Jego kształt jest bardzo nieregularny, a wygląd na zdjęciach, bardzo różny w zależności od kąta, pod którym widziały go kamery OSIRIS-REx. Połączenie zdjęć z obserwacjami lidarowymi pozwoliło na zbudowanie tak dokładnego i złożonego modelu Gargoyle, jakiego nigdy nie udałoby się uzyskać z obrazów dwuwymiarowych.

Jak podkreślają twórcy „Tour of Asteroid Bennu”, wszystko, co można zobaczyć na filmie, jest prawdziwe. Jeśli kamera zbliża się do głazu, jest to prawdziwy głaz, który naprawdę leży na powierzchni Bennu i wygląda dokładnie tak, jak został pokazany.

Film rozpoczyna wizualizacja orbity OSIRIS-REx wokół Bennu. Pokazuje ona rzeczywisty tor misji. Trójwymiarowy model planetoidy został opracowany głównie na podstawie obserwacji lidarowych. Podczas modelowania zbliżeń do powierzchni użyto obrazów zebranych przez OSIRIS-REx i globalnych map jasności planetoidy.

 
Wycieczka po planetoidzie pozwala zobaczyć ze szczegółami sześć struktur: 

  1. Simurgh Saxum, okazały głaz wyznaczający południk zerowy na Bennu. Simurgh Saxum jest szeroki na 38 m, można więc powiedzieć, że odpowiada wielkości samolotu pasażerskiego. W mitologii perskiej, Simurgh jest ogromnym, życzliwym ptakiem, posiadaczem wszelkiej wiedzy. Saxum jest natomiast łacińskim słowem oznaczającym kamień.
  2. Roc Saxum, pierwsza nazwana i największa struktura skalna na Bennu, mierząca około 90 metrów. Roc Saxum zawiera duże ilości magnetytu, który jest jedną z dwóch naturalnie występujących substancji magnetycznych (drugą jest pirotyn). Również Roc jest ogromnym ptakiem z mitologii perskiej, polującym na potwory morskie (a czasem na rozbitków) i karmiącym pisklęta nosorożcami.
  3. Gargoyle Saxum, duży, nieregularny, bardzo ciemny głaz na powierzchni Bennu. Jego nazwa odnosi się do gargulców, czyli „typowych” ziejących ogniem smoków o skrzydłach nietoperza.
  4. Ocypete Saxum, jasny głaz o średnicy około 10 m, znajdujący się blisko jednej z trzech lokalizacji na Bennu, z których w roku 2019 została wyrzucona w przestrzeń kosmiczną pewna ilość materii planetoidy. Ocypete w mitologii greckiej jest jedną z trzech harpii, czyli skrzydlatych istot, które, z woli bogów, wykonywały kary za przestępstwa. 
  5. Benben Saxum, czyli najwyższa struktura skalna na Bennu, urastająca do ponad 20 m. Dzięki swojej wysokości, została odkryta w obserwacjach wykonanych z powierzchni Ziemi. W mitologii egipskiej Benben jest symbolem pierwszego skrawka stałego lądu stworzonego przez boga Atuma-Re. Znany również pod nazwą piramidion, Beben jest elementem wieńczącym szczyt piramid. 
  6. Grupa bardzo jasnych skał na południowej półkuli Bennu, zawierających minerały z grupy piroksenów. Ze względu na procesy konieczne do uformowania się tych minerałów, uważa się, że skały te pochodzą z planetoidy Westa, z której dostały się na Bennu jako meteoryty.

 
Wyjściowym modelem Bennu był wielokąt o niskiej rozdzielczości. Liczba szczegółów, które zawierał była ograniczona ilością danych zbieranych przez kamery OSIRIS-REx. W miarę jak misja zbliżała się do planetoidy, a ilość danych obserwacyjnych rosła, zwiększała się też rozdzielczość modelu Bennu. W finalnym produkcie, wielkość szczegółów, które można zobaczyć na Bennu, wynosi jedynie 5 cm! O szczegółach produkcji „Tour of Asteroid Bennu” najlepiej opowiadają sami autorzy:

Oba powyższe filmy są w języku angielskim, można jednak je oglądać z podpisami (również w języku angielskim).

Więcej informacji: strona domowa misji OSIRIS-REx

Autor: Joanna Molenda-Żakowicz

Na ilustracji: Element powierzchni planetoidy Bennu. Źródło: NASA Goddard Space Flight Center

 

Reklama