Przejdź do treści

Słoneczne rozbłyski

Obraz rozbłysku słonecznego klasy X pokazuje światło o długości fali 131 angstremów.  Na fali o tej długości dobrze widać materię o wysokiej temperaturze występującą w rozbłyskach słonecznych.  Zazwyczaj obserwacje na tej długości fali przedstawiane są za pomocą koloru turkusowego. Źródło: NASA/SDO

24 kwietnia NASA Solar Dynamics Observatory, czyli obserwatorium dynamiki Słońca zaobserwowało kolejny rozbłysk słoneczny. Rozpoczął się on o godzinie 20:27 czasu EDT (letni czas wschodni, równy UTC-4).

Rozbłysk słoneczny to gwałtowne pojaśnienie niewielkich obszarów chromosfery słonecznej. Trwa on od kilku do kilkudziesięciu minut, jednakże nie jest on jednakowy we wszystkich zakresach widma. Rozbłyski słoneczne są potężnymi wybuchami promieniowania, którym towarzyszy wyrzucanie w przestrzeń międzyplanetarną strumieni szybkich elektronów i protonów. Szkodliwe promieniowanie z rozbłysków słonecznych nie może przejść przez ziemską atmosferę i mieć fizyczny wpływ na ludzi na ziemi. Trzeba jednak pamiętać,  że gdy rozbłysk słoneczny będzie wystarczająco intensywny może zakłócić ziemską atmosferę w warstwie, gdzie propagują się sygnały komunikacji czy GPS.

Aby zobaczyć, jak to wydarzenie może wpłynąć na Ziemię można odwiedzić stronę NOAA Space Wheater Prediction Center (http://spaceweather.gov), która jest oficjalnym źródłem prognozy pogody kosmicznej, alarmów i ostrzeżeń dla rządu Stanów Zjednoczonych.

Ten rozbłysk słoneczny został sklasyfikowany jako rozbłysk klasy X1.4. Rozbłyski słoneczne są klasyfikowane według swojej jasności w paśmie promieniowania X, czyli w paśmie od 1 do 8 angstremów. Rozbłyski klasy X należą do najbardziej intensywnych, natomiast sama liczba zawiera informacje o jego sile. I tak np. rozbłysk klasy X2 jest dwa razy silniejszy od rozbłysku klasy X1, a klasy X3 aż trzykrotnie silniejszy.


 

Źródło: Natalia Nowak | nasa.gov

Na zdjęciu: Obraz rozbłysku słonecznego klasy X pokazuje światło o długości fali 131 angstremów.  Na fali o tej długości dobrze widać materię o wysokiej temperaturze występującą w rozbłyskach słonecznych.  Zazwyczaj obserwacje na tej długości fali przedstawiane są za pomocą koloru turkusowego.
Źródło: NASA/SDO

(Tekst ukazał się pierwotnie w Serwisie edukacyjnym PTA Orion, którego zasoby zostały włączone do portalu Urania)

Reklama