Dzisiaj, 20 marca, zaczęła się astronomiczna wiosna. Nastąpiło to o godz. 11.29, gdy Słońce weszło w tzw. punkt Barana. Z kolei rzeczywiste zrównanie dnia z nocą nastąpiło kilka dni temu.
Punkt równonocy wiosennej, zwany punktem Barana, to punkt przecięcia ekliptyki z równikiem niebieskim. Ekliptyka to koło na sferze niebieskiej, p którym pozornie po niebie porusza się Słońce. W płaszczyźnie ekliptyki znajduje się płaszczyzna orbity Ziemi wokół Słońca. Z kolei równik niebieski to jakby poszerzenie w kosmos równika ziemskiego. Drugim punktem przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim jest z kolei punkt Wagi, czyli punkt równonocy jesiennej.
Wejście Słońca w punkt Barana oznacza początek astronomicznej wiosny. Przy czym warto warto wskazać, iż punkt Barana wcale nie znajduje się gwiazdozbiorze Barana. Był w nim ponad 2 tysiące lat temu, ale obecnie leży w konstelacji Ryb, a za 600 lat przemieści się do gwiazdozbioru Wodnika. Przesuwanie się punktu Barana po niebie to skutek precesji osi obrotu Ziemi.
Jeśli weźmiemy pod uwagę długość dnia i nocy liczoną pomiędzy wschodami i zachodami Słońca, to faktyczne zrównanie dnia z nocą nastąpiło z 17 na 18 marca. Wtedy noc trwała równo 12 godzin, dzień poprzedni był o 2 minuty krótszy, a kolejny o 2 minuty dłuższy. To kilkudniowe przesunięcie w stosunku do momentu rozpoczęcia astronomicznej wiosny (czyli teoretycznego momentu równonocy) wynika w szczególności ze sposobu obliczania wschodów i zachodów Słońca, przy którym do obliczeń przyjmuje się brzeg tarczy słonecznej, a nie jej środek.
Punkt równonocy wiosennej, zwany punktem Barana, to punkt przecięcia ekliptyki z równikiem niebieskim. Ekliptyka to koło na sferze niebieskiej, p którym pozornie po niebie porusza się Słońce. W płaszczyźnie ekliptyki znajduje się płaszczyzna orbity Ziemi wokół Słońca. Z kolei równik niebieski to jakby poszerzenie w kosmos równika ziemskiego. Drugim punktem przecięcia się ekliptyki z równikiem niebieskim jest z kolei punkt Wagi, czyli punkt równonocy jesiennej.
Wejście Słońca w punkt Barana oznacza początek astronomicznej wiosny. Przy czym warto warto wskazać, iż punkt Barana wcale nie znajduje się gwiazdozbiorze Barana. Był w nim ponad 2 tysiące lat temu, ale obecnie leży w konstelacji Ryb, a za 600 lat przemieści się do gwiazdozbioru Wodnika. Przesuwanie się punktu Barana po niebie to skutek precesji osi obrotu Ziemi.
Jeśli weźmiemy pod uwagę długość dnia i nocy liczoną pomiędzy wschodami i zachodami Słońca, to faktyczne zrównanie dnia z nocą nastąpiło z 17 na 18 marca. Wtedy noc trwała równo 12 godzin, dzień poprzedni był o 2 minuty krótszy, a kolejny o 2 minuty dłuższy. To kilkudniowe przesunięcie w stosunku do momentu rozpoczęcia astronomicznej wiosny (czyli teoretycznego momentu równonocy) wynika w szczególności ze sposobu obliczania wschodów i zachodów Słońca, przy którym do obliczeń przyjmuje się brzeg tarczy słonecznej, a nie jej środek.
Więcej informacji:
- Almanach astronomiczny na rok 2017
- Almanach w wersji elektronicznej na smarftony i tablety (za darmo)
- "Urania" nr 1/2017 z kalendarzem astronomicznym na marzec i kwiecień 2017 r.
- Zamów "Uranię" nr 1/2017 z kalendarzem ściennym ze spisem zjawisk astronomicznych na niebie
Na ilustracji:
Oświetlenie Ziemi przez Słońce w dniu równonocy. Źródło: Wikipedia / Przemyslaw "Blueshade" Idzkiewicz (użyto też zdjęć z NASA).