Przejdź do treści

Zbadano galaktyczne pole magnetyczne

IBEX

Naukowców z Uniwersytetu w New Hampshire opublikowali wyniki niezależnych pomiarów potwierdzające jedno z kluczowych odkryć misji IBEX.

IBEX czyli Interstellar Boundary Explorer to działająca od października 2008 misja NASA, poruszająca się po silnie wydłużonej eliptycznej orbicie okołoziemskiej, której głównym celem było wykonanie pierwszej, dokładnej mapy obszarów leżących na granicy Układu Słonecznego i przestrzeni międzygwiazdowej.

Nieznany do dziś kierunek galaktycznego pola magnetycznego może okazać się brakującym składnikiem do zrozumienia w jaki sposób heliosfera jest kształtowana przez pole magnetyczne oraz w jaki sposób chroni nas przed działaniem galaktycznego promieniowania kosmicznego.

Naukowcy korzystając z pomiarów wysokoenergetycznego promieniowania kosmicznego zweryfikowali, że wyznaczone na podstawie wyników misji IBEX kierunki pola magnetycznego są zgodne z aktualnymi rezultatami. Promieniowanie kosmiczne reprezentuje zakres  z drugiego krańca widma energii w porównaniu do  przedziału, w którym obserwuje IBEX. Dzięki porównaniu wyników uzyskanych dla promieniowania kosmicznego i tych uzyskanych przez IBEX możliwe jest stworzenie spójnego obrazu naszej Galaktyki.  

Wyjaśnienie w jaki sposób galaktyczne pole magnetyczne oddziałuje z promieniowaniem kosmicznym jest kluczowe dla zrozumienia środowiska naszej Galaktyki, które z kolei ma wpływ na   warunki w naszym Układzie Słonecznym. Naukowcy badają, w jaki sposób międzygwiezdne pole magnetyczne kształtuje i zmienia heliosferę.

Do tej pory jedyne bezpośrednie pomiary z obszarów granicznych Układu Słonecznego, jakimi dysponowali naukowcy, zostały zebrane przez misje Voyager. Co ciekawe, gdy naukowcy porównali pomiary misji IBEX oraz te otrzymane z obserwacji promieniowania kosmicznego  wykonanych przez misję Voyager 1, okazało się, że kierunki wyznaczone przez tą ostatnią są zupełnie inne na obrzeżach heliosfery.
Badacze podkreślają, że jest to zaskakujące, ale nie musi koniecznie oznaczać, iż jedne dane są prawidłowe, a drugie nie. Voyager 1 prowadził bezpośrednie obserwacje, gromadząc dane w określonym czasie i miejscu. IBEX zbiera dane z dużych odległości, które dodatkowo są  uśrednione.

Badacze podkreślają, że właśnie nastał fascynujący okres dla tej dziedziny astronomii.  Jeszcze pięćdziesiąt lat temu dokonywano pierwszych pomiarów wiatru słonecznego, chcąc zrozumieć jego naturę. Dziś astronomowie dążą do poznania całej fizyki „poza heliosferą”.
 

Czytaj więcej:

 

Źródło: Alicja Wierzcholska | ScienceDaily

Na ilustracji: Mapa intensywności promieniowania kosmicznego (po lewej) porównana z przewidywaniami misji IBEX (po prawej). Obszary o mniejszych natężeniach promieniowania kosmicznego zaznaczono na niebiesko. Szara i biała linia na mapach wskazuje obszary o różnych energiach – niższe energie powyżej linii oraz wyższe poniżej.Źródło: Nathan Schwadron, UNH-EOS

(Tekst ukazał się pierwotnie w Serwisie edukacyjnym PTA Orion, którego zasoby zostały włączone do portalu Urania)

Reklama