Naukowcy ponownie przeanalizowali właściwości ekstremalnie ekscentrycznego układu planetarnego HD 76920b poprzez szczegółową analizę asterosejsmiczną jego gwiazdy macierzystej HD 76920. Badanie zostało opublikowane „The Astrophysical Journal” 2 marca 2023 roku.
Gwiazda HD 76920 ma ekscentryczność orbity 0,856 (porównywalną z ekscentrycznymi ciałami Układu Słonecznego, kometą 2P/Encke i planetoidą 3200 Phaethon), co czyni ją jedną z najbardziej ekscentrycznych planet znanych z orbitowania wokół wyewoluowanych gwiazd. Oscylacje podobne do słonecznych w HD 76920 zostały wykryte po raz pierwszy przy użyciu pięciu sektorów krzywej blasku z teleskopu TESS, które obejmują około 140 dni danych. Wykorzystując modelowanie asterosejsmiczne wykonane przez pięć indywidualnych międzynarodowych zespołów, naukowcy określili ulepszone pomiary masy, promienia i wieku gwiazdy oraz ponownie obliczyli półoś wielką i masę planety. Dzięki zaktualizowanym właściwościom układu planetarnego badacze potwierdzili, że planeta znajduje się obecnie wystarczająco daleko od gwiazdy, aby doświadczyć znikomego rozpadu pływowego, dopóki nie zostanie pochłonięta przez gwiezdną otoczkę. Przewidywali, że zdarzenie to nastąpi w ciągu około 100 milionów lat, w zależności od zastosowanego modelu gwiazdy.
Asterosejsmologia jest najbardziej znana z tego, że umożliwia scharakteryzowanie podstawowych parametrów gwiazd (np. masy, promienia, gęstości) z wysokim poziomem precesji, co jest kluczowym czynnikiem ograniczającym właściwości planet. Oscylacja gwiazd pozwala na dokładniejsze opisywanie układów egzoplanet poprzez synergię między badaniami egzoplanet a asterosejsmologią.
Opracowanie: Agnieszka Nowak
Więcej informacji:
- Scientists Reanalyze Properties of Extremely Eccentric Planetary System HD 76920b
- TESS Asteroseismic Analysis of HD 76920: The Giant Star Hosting an Extremely Eccentric Exoplanet
Źródło: CAS
Na ilustracji: Wizja artystyczna egzoplanety typu gazowego olbrzyma przechodzącej blisko powierzchni swojej gwiazdy macierzystej. Źródło: ESA, NASA, G. Tinetti (University College London, UK & ESA) and M. Kornmesser (ESA/Hubble)
