W środę, 26 sierpnia astronomowie podczas zjazdu Unii Astronomicznej w Pekinie ogłosili odkrycie dwóch planet, które okrążają dwie gwiazdy. Cały ten układ został nazwany Kepler-47 i znajduje się w odległości 1500 parseków od Ziemi. Jest to pierwszy układ podwójny gwiazd, w którego otoczeniu została znaleziona więcej niż jedna planeta. Te dwie planety zostały zaobserwowane przez należący do NASA teleskop Kepler, który dotąd zaobserwował już 77 egzoplanet i 2321 kandydatów na planety. Obserwatorium Kepler uruchomione zostało w marcu 2009 roku.
Planety zostały nazwane Kepler-47b i Kepler-47c. Pierwsza z planet – Kepler-47b ma trzykrotnie większą średnicę niż Ziemia i obiega gwiazdy w ciągu 49 dni. Druga to Kepler-47c. Jest ona 4,5 razy większa od Ziemi i okrąża gwiazdy w czasie 303 dni. Do tej pory nie udało się wyznaczyć dokładnych mas planet, ale szacuje się, że są to obiekty odpowiednio 8 i 20 razy większe od Ziemi.
Gwiazdy tworzące ten interesujący układ to Kepler-47A i Kepler-47B. Kepler-47A posiada masę bardzo zbliżoną do masy Słońca i promień niewiele mniejszy od promienia Słońca. Jego średnia temperatura powierzchni szacuje się na 5636 ± 100 K, podczas gdy średnia temperatura powierzchni Słońca wynosi 5778 K. Kepler-47B posiada masę trochę większą niż jedna trzecia masy Słońca i promień trzy razy mniejszy niż promień Słońca. Jego średnią temperaturę powierzchni szacuje się na 3357 ± 100 K.
Istnieje kilka metod, które mogą być stosowane do wykrywania planet pozasłonecznych. Obie planety wykryte wokół Kepler-47 zaobserwowano metodą tranzytów. Podczas obserwacji, jasność gwiazdy zmniejsza się nieznacznie, gdy planeta przechodzi między Ziemią a gwiazdą. Ta metoda ma dwie poważne wady: tranzyty planetarne są widoczne tylko dla planet, których orbity są idealnie dopasowane. Często zdarzają się fałszywe odkrycia. Dlatego takie wyniki wymagają dodatkowego potwierdzenia, na przykład przy użyciu metody prędkości radialnej. Główną zaletą metody tranzytów jest fakt, że możliwe jest określenie wielkości planety na podstawie krzywej zmian blasku. W połączeniu z metodą prędkości radialnej (która określa masę planety) można wyznaczyć gęstość planety, a więc dowiedzieć się czegoś o planecie i jej strukturze.
Właśnie te dwie metody wykorzystano do badania układu Kepler-47. Dzięki temu wyznaczono niektóre wielkości fizyczne układu.
Wyniki obserwacji zostały opublikowane w czasopismie Science. Pierwszym autorem publikacji jest Jerome Orosz (San Diego State University w USA).
W styczniu pisaliśmy o odkryciu przez teleskop Kepler pierwszej "drugiej Ziemi".
Źródło: Alicja Wierzcholska | Źródło: www.examiner.com
Na ilustracji: Porównanie układu Kepler-47 z Układem Słonecznym. Źródło: NASA/JPL-Caltech/T. Pyle
(Tekst ukazał się pierwotnie w serwisie Orion, którego zasoby zostały włączone do portalu Urania)
