Przejdź do treści

Zaproszenie na kosmiczną wystawę malarstwa „Ponad człowiekiem”

Ponad czlowiekiem 5

Dzieje kosmosu w odkryciach XX i XXI wieku to opowieść pełna oddziałujących na wyobraźnię, frapujących opisów. Ciemna energia Wszechświata, który coraz szybciej się rozszerza i może ulec rozproszeniu, ciemna materia, która nic nie absorbuje i nic nie emituje, zbyt silna grawitacja, która doprowadzi do zapadnięcia się Wszechświata, horyzont zdarzeń otaczający czarną dziurę i wyznaczający granice bez powrotu, zawieszone w zimnej czerni kule planet, gwiazdy rodzące się na nowo przez biliony lat w wielkich obłokach międzygwiazdowych – oto niektóre inspirujące siły kosmicznych żywiołów, do których w swoich pracach odniosła się twórczo artystka – Izabela Lewandowska. Ziemia w tym kontekście jawi się jako bardzo przytulny dom, pełen konkretnych, sprecyzowanych i domkniętych form życia.

ponad czlowiekiem 1

Gdy pozwalamy, by oddziaływały na nas wielka ekspresywność, dynamika i feeria barw widoczne na zdjęciach teleskopowych i cyfrowych Wszechświata, możemy odczuć niezwykłą więź z tym, co jest tak daleko i istniało przed nami. Kosmos jest poznawany przy pomocy nauki oraz empirycznych doświadczeń, a także poprzez badania w wymiarze subiektywistycznym. Do tych drugich zaliczam wnioski i refleksje towarzyszące wystawie pani Izabeli. Malarka, inspirując się fotografiami, wykreowała własny mikrokosmos, w którym układ planetarny został porównany do zgranej symfonii, urokliwa, spiralna mgławica do marzenia, a Księżyc do tego, co zasłania lub odkrywa prawdę o świecie. Poprzez swobodne asocjacje, obecne na obrazach i zaznaczone w ich tytułach, możemy jako widzowie zmierzyć się z pograniczem istnienia czegoś i jego zaniku, zyskując nową perspektywę patrzenia na te wanitatywne stany. Dzieje się tak, gdy podziwiamy przeniesiony na obraz moment nagłego wybuchu gwiazdy, która jednak nie umiera do końca, lecz staje się czymś nowym – niezwykłą mgławicą.

Człowiek personifikuje i animizuje twory Wszechświata, sprowadzając je w znaczeniu mentalnym na Ziemię do jej mikroskali i w wymiarze symbolicznym, zespalając to z elementami świata ziemskiego. Przykładem tego jest porównanie w kontekście jednego z obrazów wystawowych meteoroidu do symbolicznych okruchów, pozostających po trudach kolejnego dnia naszego życia. Można zauważyć, że dla pani Izabeli każdy łącznik z kosmosem i jego energią oraz abstrakcyjnością, choćby poprzez metafory jego sfery wizualnej, kształtów i barw, jest możliwością otwarcia umysłu na ciągi pytań i odpowiedzi natury egzystencjalnej.

ponad czlowiekiem 2

Wybrane i przestudiowane przez malarkę zdjęcia kosmosu skłoniły ją do podjęcia próby przeniesienia na podobrazia wielu zaobserwowanych tam środków artystycznego wyrazu. Na swoich obrazach artystka ujęła wibrujące kontrasty barw dopełniających, delikatne sfumata na styku ciał niebieskich z czernią kosmicznej pustki, zestawienia jaskrawego światła z głębią cieni, laserunkowość plam rozciągniętych niczym gaza mgławic i galaktyk, subtelności temperaturowe barw oraz śmiałość ostrych i nasyconych zestawień kolorów. Możemy także zaobserwować studium rozproszonego światła, miękkość i puszystość materii kosmicznych pyłów i gazów, jak również wydobytą różnorodność fakturowych śladów po gwiezdnych eksplozjach.

Jak twierdzi pani Izabela, obserwacja kosmosu uczy nas, że jego wielka energia nie jest niespożyta. Zostaje zawsze wykorzystana do stworzenia czegoś nowego. Poświadcza to fakt, iż miejsca, które wydają się pozbawione gwiazd, są wypełnione tysiącami galaktyk. W tej przeogromnej skali widoczne jest zorganizowanie. Istnieje też jednak pewna otwartość na ekspresywność i pozorny bezład. Ta natura uporządkowanego chaosu okazała się inspirująca dla twórczyni.

Wystawa trwa do 7 stycznia 2019 roku.

Gdzie? Galeria 81 Stopni, ul. Kłopotowskiego 38/5, Warszawa.

 

ponad czlowiekiem 3

ponad czlowiekiem 4

 

Czytaj więcej:

 

Źródło: GALERIA 81 STOPNI

Na zdjęciach: Obrazy z wystawy (Izabela Lewandowska).

Reklama