Przejdź do treści

Kometa z Obłoku Oorta przyniosła informacje na temat początków Układu Słonecznego

Wizualizacja komety C/2014 S3 (PANSTARRS)
Kometa C/2014 S3 (PANSTARRS) okazuje się bardzo nietypowa i wydaje się, że przechowała się w formie takiej jak powstała miliardy lat temu, a dopiero stosunkowo niedawno została wyrzucona z Obłoku Oorta w bardziej wewnętrzne rejony Układu Słonecznego.

C/2014 S3 (PANSTARRS) to obiekt niezwykły, który ma cechy zarówno komety, jak i planetoidy. Dostrzeżono go przy pomocy teleskopu Pan-STARRS1 jako mało aktywną kometę w odległości nieco ponad dwa razy większej niż dystans Ziemi od Słońca. Potem obserwacje prowadzono przy użyciu teleskopów VLT w Obserwatorium Paranal w Chile i teleskopu CFHT na Hawajach.

Okres orbitalny komety C/2014 S3 (PANSTARRS) to około 860 lat, co plasuje ją gronie komet długookresowych, pochodzących przypuszczalnie z Obłoku Oorta. Ale w tej odległości od Słońca, w której obecnie przebywa, powinna mieć już warkocz. Zamiast tego obserwowana jest jedynie niewielka aktywność kometarna, tysiąc razy słabsza niż normalnie. W związku z tym obiekt otrzymała też określenie komety „Manx”, od rasy bezogonowych kotów.

Badacze z grupy kierowanej przez Karen Meech z Instytutu Astronomii Uniwersytetu Hawajskiego ustalili, iż obiekt ma także cechy planetoidy. Pasuje do planetoid typu S, powszechnyc hw głównym pasie planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Jest to obiekt skalisty, a nie lodowy, jak komety długookresowe.

Zrodziło to hipotezę, że obiekt C/2014 S3 (PANSTARRS) po powstaniu w wewnętrznych rejonach Układu Słonecznego przemieścił się w dalekie krańce i przez miliardy lat był głęboko zamrożony w Obłoku Oorta. Dzięki temu materia, z której jest zbudowana jedynie w niewielkim stopniu uległa przekształceniu od swojej pierwotnej formy. Dopiero względnie niedawno orbita uległa zaburzeniu i obiekt zaczął bardziej zbliżać się do Słońca.

„Znamy wiele planetoid, ale wszystkie były ogrzewane przez miliardy lat pobytu w odległościach niedalekich od Słońca. Natomiast ten obiekt jest pierwszą pierwotną planetoidą, którą możemy obserwować: została przechowana w najlepszej możliwej zamrażarce” uważa Karen Meech.

C/2014 S3 (PANSTARRS) jest pierwszym zaobserwowanym przypadkiem komety skalistej z Obłoku Oorta. Inne długookresowe komety są bardziej lodowe niż skaliste. Jeśli astronomom uda się zaobserwować więcej takich skalistych obiektów (od 50 do 100), to będzie można uściślić modele opisujące zawartość Obłoku Oorta. W zależności od tego jak wiele skalistych ciał się tam znajduje, dowiemy się też czy wielkie gazowe planety Układu Słonecznego przemieszczały się po swoim powstaniu, czy może uformowały się w w rejonach, w których obecnie krążą.

Więcej informacji:

Na ilustracji:
Artystyczna wizja obiektu C/2014 S3 (PANSTARRS). Źródło: ESO/M. Kornmesser.



Reklama