„1420 MHz” to utwór zwieńczający najnowszą płytę „Mitologia Bliskości Serc” progmetalowego zespołu HellHaven. Premiera utworu miała miejsce 20 grudnia. Data ta oczywiście nie jest przypadkowa, gdyż jest to rocznica śmierci słynnego astronoma, Carla Sagana.
„1420 MHz” jest utworem o nadziei. O ludziach takich jak Carl Sagan, którzy patrzą w gwiazdy dalej niż sięga nasz wzrok - poza ziemskie problemy i bolączki. To symboliczny utwór na zakończenie płyty. W wielu krajach używanie częstotliwości 1420 MHz jest prawnie zabronione. Uważa się, że jeżeli będzie istniała obca cywilizacja, będzie kontaktować się właśnie na tej częstotliwości, w której drga wodór - najbardziej powszechna cząstka we wszechświecie. To równie piękne, co intrygujące. Kiedy patrzymy w górę, w gwiazdy, cała ziemia kurczy się do rozmiaru główki od szpilki. Jeśli zaczniemy zadawać sobie pytanie co robimy jako ludzkość z tym mikroskopijnym w skali wszechświata kawałkiem skały, szybko dojdziemy do wniosku jak nieporadni i krótkowzroczni jesteśmy. A to póki co nasz jedyny dom. To muzyczne pytanie-przestroga. Pytanie, czy aby na pewno jako ludzie podejmujemy dobre decyzje i czy nie jesteśmy już przypadkiem w takim momencie, że nasze życie tu na Ziemi może być zagrożone? – tak piszą o swoim nowym dziele artyści z zespołu HellHaven.
Carl Sagan zmarł w wieku 62 lat 20 grudnia 1996 roku. Był znakomitym uczonym, profesorem astronomii i nauk kosmicznych uniwersytetów Harvarda i Cornella oraz dyrektorem Laboratorium Badań Planetarnych Uniwersytetu Cornella w Ithaca w stanie Nowy Jork. Uczestniczył we wszystkich wielkich amerykańskich programach badań planetarnych NASA. Do dziś znany jest także jako niedościgniony popularyzator nauk ścisłych i astronomii. Przez swoje książki, filmy, pogadanki radiowe, seriale telewizyjne i spotkania z milionowymi audytoriami telewizyjnymi przybliżył kosmos setkom milionów ludzi na całym globie.
Zapisał się w historii jako pomysłodawca poszukiwania istnienia życia na powierzchni Marsa przy pomocy eksperymentów misji Viking i wysłania w przestrzeń kosmiczną na pokładzie sondy Pionier 10 plakietki informującej pozaziemskie cywilizacje o naszym istnieniu na Ziemi. Wyniki Jego badań warunków atmosferycznych i klimatologicznych panujących na planecie Wenus, opublikowane w 1961 roku, a przeprowadzone metodami radioastronomicznymi na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, zostały w całej rozciągłości potwierdzone późniejszymi badaniami radzieckiej sondy Wenera IV w 1967 roku i następnymi sondami penetrującymi atmosferą Wenus. Jest liderem wielu grup badawczych studiujących System Planetarny przy pomocy sond kosmicznych typu Mariner, Viking, Voyager i Galileo. Ale dla milionów ludzi na świecie pozostanie w pamięci jako ten, który pozwolił im poznać piękno i choć trochę zrozumieć otaczający nas Wszechświat. Powołane z Jego inicjatywy Towarzystwo Planetarne (The Planetary Society) jest do dziś jedną z największych na świecie organizacji zrzeszających osoby zainteresowanych badaniami Kosmosu.
Jego serial telewizyjny Cosmos obejrzało przeszło 500 milionów ludzi w 60 krajach. W poszczególnych odcinkach Sagan pokazuje w nim etapy 15 miliardów lat trwającej historii Wszechświata: od narodzin materii poprzez powstawanie galaktyk i gwiazd do pojawienia się życia. Wierzył w istnienie życia pozaziemskiego i pozaziemskich cywilizacji. Życie całych cywilizacji musi być powszechne we Wszechświecie, [mawiał], ponieważ gwiazdy są tak liczne, a Słońce jest tak bardzo typową gwiazdą. Przedstawiał otaczający nas świat i kosmos również w książkach. Napisał ich przeszło dwadzieścia, w tym kilka w o tematyce science-fiction. Pierwszy bestseller, The Cosmic Connection, ukazał się w roku 1973. Inny, The Dragon of Eden (1977) w roku 1978 przyniósł Autorowi Nagrodę Pulitzera. W roku 1996 opublikował książkę The Demon Haunted Word: Science as a Candle in the Dark, która stała się jego kolejnym (ósmym) bestsellerem.
Carl Sagan odegrał też olbrzymią rolę w dziedzinie astrofizycznych badań ciał Układu Słonecznego. Jest autorem około 700 artykułów naukowych, pionierem współczesnych badań planetologicznych. Środowiska naukowe wyraziły Mu swoje uznanie przyznając 22 doktoraty honorowe w różnych dziedzinach: astronomii i nauk przyrodniczych, literatury, edukacji i ochrony środowiska. Zdaniem prof. Marcello Coradini, kierownika programu badań Systemu Słonecznego w ESA, [Sagan] zawsze oddawał swą wiedzę, swój charyzmat i umiejętność przekonywania na usługi nauki… Umiał wykazać, że badania kosmiczne są multidyscyplinarne [i] sprowadził planetologów, biologów i fizyków do wspólnej pracy. … W dużej mierze to właśnie dzięki Niemu amerykański program badań kosmicznych nabrał takiego rozmachu”.
Carl Sagan osierocił żonę Ann Druyan (współautorkę kilku Jego dzieł literackich i filmowych) i pięcioro dzieci.
(opracowano na podstawie: Andrzej Woszczyk, „Postępy Astronomii” nr 1/1997)
Czytaj więcej:
- Recenzja płyty "Mitologia Bliskości Serc"
- Link do utworu na YouTube
- HellHaven na Spotify
- Carl sagan – biografia
Źródło: HellHaven/Postępy Astronomii
Opracowanie: Elżbieta Kuligowska
Ilustracje: HellHaven, autor: Jerzy Gorczyca