Amerykańska sonda MESSENGER zakończyła swoją misję w ubiegłym roku, ale naukowcy nadal opracowują dane przez nią zebrane. Właśnie opublikowano globalną cyfrową mapę topograficzną Merkurego.
Model został przygotowany przez Planetary Data System (PDS), organizację finansowaną przez NASA i przeznaczoną do archiwizowania i upubliczniania danych zebranych w trakcie misji planetarnych. Jest to już 15 duża publikacja danych z misji MESSENGER i zarazem ostatnia w takiej ilości. Jak dotąd NASA upubliczniła 10 terabajtów danych naukowych z sondy MESSENGER, które obejmują prawie 300 000 zdjęć, miliony widm, a także bardzo dużo różnych map i narzędzi do przeglądania danych w sposób interaktywny.
Co prawda wcześniejsze opracowania danych dotyczyły już modelu wysokości terenu, ale dostępne były jedynie dane dla półkuli północnej i obszarów wokół równika. Teraz natomiast do dyspozycji jest komplet danych dla całej planety. Do utworzenia modelu wykorzystano ponad 100 000 zdjęć, które były wykonywane pod różnymi kątami i przy różnym oświetleniu.
Gdy za poziom odniesienia przyjmie się średnią wysokość terenu na powierzchni Merkurego, to najwyższy punkt ma wysokość 4,78 kilometra, a najniższy zagłębia się na 5,38 kilometra. Punkt najwyższy znajduje się na południe od równika, a punkt najniższy na dnie basenu uderzeniowego Rachmaninoff.
NASA na swojej stronie internetowej pokazała jedno ze zdjęć północnych równin wulkanicznych. Na zdjęciu specjalnie dobrano kolory tak, aby uwypuklić różnice pomiędzy skałami w różnych rejonach. W szczególności w prawym dolnym rogu znajduje się basen uderzeniowy Mendelssohn o średnicy 291 km. Uważa się, że był niegdyś prawie całkowicie wypełniony lawą. O występowaniu lawy świadczą też pofałdowane grzbiety w lewej dolnej części fotografii. Ich forma powstała gdy lawa ulegała stygnięciu.
Na stronie NASA można także obejrzeć animację dla cyfrowego modelu wysokości terenu.
Więcej informacji:
Źródło: NASA
Na zdjęciu u góry:
Widok północnych równin wulkanicznych na Merkurym. Kolory są sztuczne, aby pokazać różnice w skałach tworzących powierzchnię planety. Naukowcy przypuszczają, że basen uderzeniowy Mendelssohn o średnicy 291 km był kiedyś wypełniony lawą. Źródło: NASA/JHUAPL/Carnegie Institution of Washington.
Animacja poniżej:
Animacja cyfrowego modelu wysokości terenu. Kolory pokazują topografię powierzchni: tereny wyższe pokazano na brązowo, żółto i czerwono, a niższe na niebiesko i różowo. Źródło: NASA/U.S. Geological Survey/Arizona State University/Carnegie Institution of Washington/JHUAPL
Model został przygotowany przez Planetary Data System (PDS), organizację finansowaną przez NASA i przeznaczoną do archiwizowania i upubliczniania danych zebranych w trakcie misji planetarnych. Jest to już 15 duża publikacja danych z misji MESSENGER i zarazem ostatnia w takiej ilości. Jak dotąd NASA upubliczniła 10 terabajtów danych naukowych z sondy MESSENGER, które obejmują prawie 300 000 zdjęć, miliony widm, a także bardzo dużo różnych map i narzędzi do przeglądania danych w sposób interaktywny.
Co prawda wcześniejsze opracowania danych dotyczyły już modelu wysokości terenu, ale dostępne były jedynie dane dla półkuli północnej i obszarów wokół równika. Teraz natomiast do dyspozycji jest komplet danych dla całej planety. Do utworzenia modelu wykorzystano ponad 100 000 zdjęć, które były wykonywane pod różnymi kątami i przy różnym oświetleniu.
Gdy za poziom odniesienia przyjmie się średnią wysokość terenu na powierzchni Merkurego, to najwyższy punkt ma wysokość 4,78 kilometra, a najniższy zagłębia się na 5,38 kilometra. Punkt najwyższy znajduje się na południe od równika, a punkt najniższy na dnie basenu uderzeniowego Rachmaninoff.
NASA na swojej stronie internetowej pokazała jedno ze zdjęć północnych równin wulkanicznych. Na zdjęciu specjalnie dobrano kolory tak, aby uwypuklić różnice pomiędzy skałami w różnych rejonach. W szczególności w prawym dolnym rogu znajduje się basen uderzeniowy Mendelssohn o średnicy 291 km. Uważa się, że był niegdyś prawie całkowicie wypełniony lawą. O występowaniu lawy świadczą też pofałdowane grzbiety w lewej dolnej części fotografii. Ich forma powstała gdy lawa ulegała stygnięciu.
Na stronie NASA można także obejrzeć animację dla cyfrowego modelu wysokości terenu.
Więcej informacji:
- First Global Topographic Model of Mercury
- First Global Topographic Model of Mercury among MESSENGER’s Latest Delivery to the Planetary Data System
Źródło: NASA
Na zdjęciu u góry:
Widok północnych równin wulkanicznych na Merkurym. Kolory są sztuczne, aby pokazać różnice w skałach tworzących powierzchnię planety. Naukowcy przypuszczają, że basen uderzeniowy Mendelssohn o średnicy 291 km był kiedyś wypełniony lawą. Źródło: NASA/JHUAPL/Carnegie Institution of Washington.
Animacja poniżej:
Animacja cyfrowego modelu wysokości terenu. Kolory pokazują topografię powierzchni: tereny wyższe pokazano na brązowo, żółto i czerwono, a niższe na niebiesko i różowo. Źródło: NASA/U.S. Geological Survey/Arizona State University/Carnegie Institution of Washington/JHUAPL