Wielki Obłok Magellana | Urania - Postępy Astronomii

VLT (Very Large Telescope) z ESO (European Southern Observatory) wykonał szczegółową fotografię obszaru formowania się nowych gwiazd w Wielkim Obłoku Magellana – jednej z tzw. galaktyk satelitarnych Drogi Mlecznej. Na powyższym, wyraźnym obrazie widoczne są dwie świecące chmury gazu. NGC 2014 (po prawej) ma kształt nieregularny i czerwoną barwę, podczas gdy jej sąsiadka, NGC 2020, jest okrągła i błękitna. Te nietypowe i całkowicie różne formy zostały wyrzeźbione przez silne wiatry gwiazdowe pochodzące od ba

Astronomia 19 sie 2013

Dwa różne obłoki gazu w pobliskiej galaktyce

Mozaika zdjęć z satelity Swift przedstawia Mały Obłok Magellana i zawiera około 250 000 źródeł widocznych w ultrafiolecie. Ten 57 – mega pikselowy obraz powstał jako złożenie 656 niezależnych ujęć. Jego całkowity czas ekspozycji to 1.8 dnia, a rozdzielczość kątowa – 2.5 sekund łuku. Są to mapy zarejestrowane na falach o długościach z zakresu 1600 - 3300 angstremów. Sam obłok mierzy około 7000 lat świetlnych. Źródło: NASA/Swift/S. Immler (Goddard) and M. Siegel (Penn State)

Astronomia 18 lip 2013

Swift ukazuje dokładne mapy pobliskich galaktyk w ultrafiolecie

Mapa Wielkiego Obłoku Magellana

06 mar 2013

Polscy astronomowie zmierzyli precyzyjnie odległość do Wielkiego Obłoku Magellana

Wielki Obłok Magellana (LMC) leży około 160.000 lat świetlnych od nas, a Mały Obłok Magellana (SMC) znajduje się w odleglości około 200.000 lat świetlnych. Nowe symulacje pokazują, że LMC "ukradł" gwiazdy z SMC, gdy dwie galaktyki zderzyły 300 milionów lat temu. Obserwowany efekt mikrosoczewkowania grawitacyjnego spowodowany przez gwiazdy przechodzące do Wielkiego Obłoku Magellana z Małego Obłoku. Źródło: ESO/ Y. Beletsky

Astronomia 18 gru 2012

Modele astronomów rzucają światło na zjawisko mikrosoczewkowania

Diagram Hertzsprunga-Russella (H-R) stanowi podwaliny klasyfikacji widmowej gwiazd. Analizując widma gwiazdowe i linie absorpcyjne w nich obecne, można określić temperaturę powierzchniową gwiazdy, a co za tym idzie zakwalifikować ją do jednego z 7 głównych typów widmowych.

Astronomia 20 wrz 2012

Jak się pulsuje cefeidom w Wielkim Obłoku Magellana?

Wizja artystyczna gwiazdy R136a1 typu Wolfa-Rayeta, najbardziej masywna znana nam gwiazda. Źródło: Wikimedia Commons

Astronomia 13 wrz 2012

Masywne gwiazdy?

Obraz złożony z kilku zdjęć przedstawiający N49, pozostałość po wybuchu supernowej w Wielkim Obłoku Magellana. Źródło: X-ray: NASA/CXC/Penn State/S. Park et al. Optical: NASA/STScI/UIUC/Y.H. Chu & R. Williams et al

Astronomia 02 cze 2010

Odłamek gwiazdy w pozostałości po wybuchu supernowej

Zdj. Pozostałości po supernowych w Wielkim Obłoku Magellana. Źr. http://chandra.harvard.edu/photo/2006/4snr/

Astronomia 13 lip 2006

Pozostałości po supernowych

Subskrybuj Wielki Obłok Magellana

Reklama - Książki, gadżety, filmy, gry o astronomii i kosmosie